21. Ankara Kitap Fuarı

“Yalnızlığın İç Sesi: İçinizdeki Çocuğa Bir Çağrı” Yalnızlık, kişinin kendi ruh hali ile baş başa kalma sanatıdır. Kendi ile içten içe konuşmasıdır. Kelimeler gizliden kulağına sözcükleri fısıldar durur… Zamanın içinde kaybolmaktır… Kendini arar durursun. Başı boş kalmış kaldırımların sessizliğini duyar gibiyim… Dönüşümün ta kendisidir. Şehrin sessizliğini ayaklarının altında hissedersin ılık...

Devletin vatandaşları karamsardır. Karamsardır, çünkü vatandaş olma vasıflarını kaybetmiştir. Bu itibarla vasıfsız vatandaş daima tehlikeli bir ütopyadır. Devletin fakirleşmesiyle vatandaşın haklarının korunamayacağı zaten kimse yalanlamak cesaretini gösteremez. Cesareti kaybolan her vatandaş için sosyal hakların kaybı önlenemez artık. Daha doğrusu vatandaşlar bir köleler topluluğu olmak tehlikesiyle karşı karşıya… Zaten kölelerin bir...

Geçenlerde elime Bedirhan Gökçe’nin “Yüz Yüze” aslı eserini aldım. Çok önceleri okumuş olduğum bu kitabı bir kez daha inceleyince bu satırlar düştü gönlüme ve sizlerle paylaşmak istedim. Lakin kitaba geçmeden önce Bedirhan Bey hakkında da kısa bir bilgilendirme yapayım müsaadenizle. Şahsi sitesi olan www.bedirhangokce.com ‘da yer alan bilgilere göre Gökçe...

Güzelliğini Yudum Yudum İçerimBen ağzımaDamla içki koymamAmmaHer sabah uyanıncaGüne başlarkenHer geceBaşımı yastığıma koyarkenYatarkenHiç sektirmedenFotoğraflarında seni seyrederimKafayı çekerimSenin güzelliğiniYudum yudum içerimGece gündüz dememDüşlerimde bileIçer içerimKör kütük zil zurna olurumKendimden geçerimBen dünyayaYeniden defalarca gelsem deSevmek içinBir değil bin ömür bileKıyaslamadanHer seferindeYine bir tek seni seçerimHer yerde hazan yaşansa daBen senin aşkınlaYılın dört...

Sen gittin, Geleceğim diye söz verdin oysa ki Ona rağmen gittin benden. İlk önce konuşmaları azalttın aramızda, Yavaş yavaş ellerini çektin, ellerimden sessizce. Hissetmedim oysaki ellerini ellerimden çekişini… Ben senli hayaller kurarken, Sen, sessizce ellerini uzaklaştırmak istemişsin benden. Olsun, sen benden gittin evet… Ama bana çok şey kattın. Senin gidişin...

Yazarken, kalem kaderi… Yazan el ne düşündü? Bin çehreye bürünse tenim … Kalem ne yazdıysa… İşte o hakikat. Aşk şerbetini, Bin yıl başından döksem, Dudaklarını, dudaklarıma mühür vurup… Nefesi…Nefesimde yaşasan … Kırıp tüm kadehleri , Sunakları yıkıp … Tanrının kaleminden …Kaderi değil… Gözlerinin resmini yapsam. Sonra, avucuma rüzgar doldurup… Savursam...