Etiket: edebiyat

Müphem Zincirler Çıktı ‼️ Yaşamımızda çok hissetmiyor olsak da göremediğimiz zincirlerle kaplıyız ve bazen hayallerimize ulaşmamızda bizi durdurmakta bu “Müphem Zincirler”. Belki de bu bilinmeyen zincirler yüzünden yerimizde sayıyor olduğumuzu düşünüyoruz. Bir şeyleri beklemek için hayatımızın çok kısa olduğunu biliyoruz. Diğer yandan da bu bilinmeyen zincirleri de göremiyoruz nedense. Düşlerimiz...

“Gurbetten Dönenin İçindeki Sıla” Gurbete çıkmak kolaydır çoğu zaman. Bir bavul hazırlanır, yanına birkaç şey alınır, bir de hoşça kal cümlesi bırakılır ardında kalanlara. Bir de geri dönüleceğine dair söylenen yalanlar… Asıl zor olan, dönmektir. Çünkü insan döndüğünde, bıraktığı yerin aynı kalmadığını fark eder. Daha da acısı, kendisinin de bıraktığı...

                                                           Halide Halid                                                       Araştırmacı-yazar                                                                         “Kurşun sevdalıları…” neden bu yazıma böyle başlık taktım? Neden bu konu dikkatimi çekti? Neden kurşun benim yazımın kötü kahramanı oldu? Neden? Nedeni günahsız insanları, çocukları, yaşlıları kendine hedef seçenlerin kurşuna olan aşkları. Nasıl ki insan yemek yemeden, su içmeden fazla yaşayamaz, kanı, savaşı kendine hobi...

Sorun, boş kalan tenekeyse, heybeyse,  gün olur çalışır doldurursun. Boş olan mide ise; tam arzu ettiğin gibi olmasa da bir şeyler bulup, açlığını giderirsin.  Boş kalan beynimizi de, ihtiyacımıza, beklentimize ve kapasitemize göre doğru-yanlış bir şeylerle doldururuz. Bunların hepsi önemli ve önceliklidir. Fakat hepsinden önemlisi; niyet, hedef, gayret, alınan mesafe...

Herkesin keyfi yerinde Benim keyfim nerede Kim bilir gitti nereye Gittimi gelmez geriye Her kes keyfi ile keyif yapıyor Benim keyfim yanıma gelmiyor Beni görmemezlikten geliyor Gittimi geri gelmiyor Selam söylüyorum keyfime Geziyor hep ellerle Cevap vermiyor bile Geziyor kendi keyfinle Keyif yapanları uzaktan seyrediyorum Seyrederken hep iç çekiyorum Umutla...

Şiir, edebiyatın ayrı bir dalıdır… Müzik gibi, Tüm müzik sözleri temelde aynıdır, sadece kullanılan nota ve yorum farklıdır. Türküler, şarkılar, arabesk, sanat müziği, hepsi birdir. Hepsi insanı duygularla yazılmışlardır. En çokta aşk ve ayrılıklardır konusu. * Filmler de böyledir, dizilerde. En çok tutan, en çok izlenen dizilere bir bakın, toplumun...

Tasarımlarım, hayallerden, emekten ve içimde büyüyen bir hikâyenin yolculuğuyla şekilleniyor. Kumaşlara, renklere ve çizgilere olan tutkum; beni bu alanda yürümeye, her adımda biraz daha derinleşmeye teşvik etti. Bu yolculuk, sadece bir meslek değil; benim için bir tutku. Renkler… Bazen gökkuşağının sıcak tonlarında birbirine karışırlar. Ama her biri, aslında bir duyguyu...

Şiir füzesi ateşlendi yine Gidiyor şiirlerin ülkesine Geziyor şiir dolu gökyüzünde Selam veriyor gördüğü şiirlere *** İndi şiir füzesi şiir ülkesine Tanıştı alacağı şiirlerle Toplandı şiirler bir yerde Bir de kahve içtiler hep birlikte *** Doldular şiir füzesine Tutustular hepsi el ele Oldular satır ve hece Şiir oldular hep birlikte...

İnsanın en mutlu olduğu aile zamanı hangi dönemdir? En mutlu aile zamanı, evden kimsenin ayrılmadan Hesaplar bölünmeden, paranın ortak olduğu, Alışverişlerin ortak yapılıp aynı sofrada birlikte olunan zamanlardır… Ve bazı anların tarifi yoktur; tüm ailenin bir yemek masasında buluşup Neşe içinde yemek yemeleri gibi yaşanmadan anlatılamaz. Askerden dönen bir çocuğun yaşattığı...

Bu sabaha; Yine her sabah gibi!  Hayalini kuruyorum Adımlarını yoruyorum Gözlerini koyuyorum Doymak mı hiç sanmıyorum. Suçlu bendim sevgilim  Kötü kader peşimdeydi Korkuyordum ayrılığa yakalanmaktan Ara sokaklara koşuyordu ayaklarım Pıranga ömrümde Kelepçe gönlümde Yine yakalandım ,yine yakalandım. Husursuzum; Dışarda saçlarından rüzgar Hayalin  hücreme uzanır yatar Kusursuzum; Zindanda yine aşk var...

Hey gidi günler, hey… İlkokul günlerimiz… Pazartesi günleri temiz mendillerimizin üstüne parmaklarımızı koyar, öğretmenimiz kontrol ederdi. Pazar akşamları yıkanma günlerimizdi. Annem her pazar akşamı beni yıkar, tırnaklarımı keserdi. Alışkanlık devam eder şimdi bile, Her Pazar günü mutlaka ama mutlaka tırnaklarımı keserim. Bu hiç aşmaz ve atlanmaz, Ölüm günüme kadar da...