EDEBİYAT

Güneş, sevgiyle Ruhunu ısıtır. büyülü, bir yolculuğa Çıkarsın. deniz dalgalanır ,beyaz Martıların Kanatlarında savrulunca. Bir düştür hayaller arasında belir istiklal Caddesinde anılar arasında kaybolursun Taksim tünelinde galataya kavuşturur Sevenler selam verir bizlere eski anılarımızı Tazelenir Cihangirden Çukurcumaya uzanırsın eskiden kalan antikacılar Karşılar seni tarihe direnen Bir gramofondan eşsiz bir musiki...

Telefonlarımız bozuluyor ya da bilgisayarlarımız, evdeki elektirikli eşyalarımız. Tamir etmek, onarmak, yenilemek ve yeniden kullanmak diye bir şey kalmadı. Kime akıl sormaya kalksak, hep aynı söz “Hiç boşuna uğraşma, bunun tamiri kendisinden pahalıya gelir. En iyisi bunu atıp, yenisini almak.” Acaba diyorum, nesneler hakkında düşündüklerimiz, insanı duygularımızı da belirliyor olamaz...

Berberde oturmuş, hem sıramın gelmesini bekliyor, hem de hemen yanıbaşımda traş olan bir genç ile çalışan arasındaki sohbeti dinliyordum. Genç yakın zamanda evlenmiş ve balayından döner dönmez de, bankadan yüklü miktarda kredi çekip, eşiyle beraber müstakil bir ev almış. Öyle ki, eve giren paranın yarısından fazlası her ay krediye gidecekmiş,...

A N I S I N A /Mehmet Emin Yurdakul/ (Ö: 14 Ocak 1944) ————- Ali Rıza Navruz “Ak gömlekle gözyaşımı silerim, Kara taşla bıçağımı bilerim. Vatanımçün yücelikler dilerim Bu dünyada kimse kalmaz, giderim.” Vatanı içün yücelikler, esenlikler dileyen Milli Edebiyatın öncü şairlerinden Mehmet Emin Yurdakul işte bu gün, yani...

Şıngır mıngır başladı her şey; Yaz dedin yazdım masif gönlüme. Kanım döverken şakaklarımı , Çelme taktım yoluma çıkan her akrebe, Çiyanlara cıngar çıkardım alelusül, En son dikende bıraktım hıncımı. Kaçıştı sağa sola Bengal kedileri. Şu kayık mı daha kayıktı yoksa içim mi? Zabıt tuttum keçe bir kalemle. Bir içim suydun...

Ben yazımı bitirmek için bilgisayarımın başındayken, kızım Pia Ömrüm, bir elinde bebeği, diğer elinde pembe tarağıyla yanıma geldi ve “Babaaa, küçükken, senin de bebeğin var mıydı?’ diye sordu. Ben bu hiç beklemediğim soruya ne diyeceğim düşünürken, o da zeytin gözlerini açmış, cevabımı bekliyordu. Aslında cevabım hazırdı. Hemen “Hayır kızım, benim...

Anısına. (10 ocak 2001) Türk yazar, şair. Şiir, roman, hikâye, deneme, tiyatro, günce gibi pek çok edebi türde eser vermiş çok yönlü bir yazardır. Cumhuriyet devri Türk edebiyatının değerlli ismi. “Ağladığını istemem ben ölürsem Beni en sevdiğin halinle hatırla Uzak bir yerde çalıştığımı düşün Hayatta olduğuma inan Bir gün gelir...

“Tamam, bu doğrudur” deyip hayatına aldığın insanlar sürekli ”yanlış” çıkıyor ve sen de ”Neden bunlar hep beni buluyorlar?” diye hayıflanıyorsun değil mi? Bence sen bunu bir kez daha düşün. Onlar mı gelip seni buluyor yoksa sen mi onları çağırıyorsun?! Belki de, yalnız kalmaktan korktuğun için olur olmaz insanları hayatına alıyorsun...

Yelpaze tutan şu kadrolu tavus kuşlarıyla Bir eylül sıcağında, Bir bilinmez otogarda, cazgırca, Tipik bir özlem sargını tavrıyla, Müzayedeye çıkarıyorum Bana gelen sonsuz adımlarını. Her bir otobüsün camında güz lekesi Her birine göz gezdiriyorum acemi mi acemi Nihayet görüyorum kendimi bir koltukta Korkunun kokusunu tutmaktadır kasketim. Bilmek istiyorum -en amansız...

Sen yoksan yaşamım son bulsa bile Cesedim koyacak sal’ı istemem Safari parkında saklanmak için Şuna emin ol ki çalı istemem *** Bana sevinç verir masum bakışın Başının üstüne çiçek takışın Ben gibi garibe gönül yakışın Meyveye bürünmüş dalı istemem *** Koca ömrüm geçti gurbet elinde Ellerim buz kesti şita yelinde...

Kaç liman gördü gönlüm? Kaç sahilde demlendi. Gölgemin yansıyan ışığına, Kendimi gizledim. Kadeh şarabın köpüğüne, Cümlelerini ekledim. Günün ilk ışığında, yağmur yağdı. Fırtınalar gördü, gecenin zifiriginde… Yıldızları taşırken, Şarabımı aşk kasesine doldurup, Yudumladım… Göğsümden akarken şarap, Şarap kokusunu, Son limana, gölgeme gizledim. Gölgeler / Ogün Orpars