Hikaye

Çemremiş diz üstüne, alaca renkli dırıldan şalvarını, omuzunda kürek yaşına göre hızlı sayılabilecek adımlarla yürüyordu ark boyu, yukarı bende doğru Satı Kadın. Yanı başımdan geçerken; -Hayrola Satı Aba, nereye böyle yaya yapıldak? Dedim oralı olmadı. Duymadı, görmedi mi, duydu, gördü görmezdenmi geldi; orasını bilemem. Odukça telaşlı ve huzursuz bir hali...

Altmışlı yıllardı. Dağdaki evimizde henüz bir lüks lambamız yoktu. Sabah ezanında tütün kırmaya gider, sıcak bastırınca eve getirip dizer, akşamüzeri yine göz görene kadar tütün kırardık. Kırsaldaki mütevazı yaşantımızda sıradan bir lüks lambası bile, bize lükstü demek ki. Yeterli aydınlatma aracımız olmadığı için de geceleri çalışmazdık. Dolunay olan birkaç gece...

Çöp bidonu üzerine oturmuş, ayran içiyordu. İçimden bir şeylerin koptuğunu hissettim. Bir anda geçti gözlerimin önünden geçmişim, çocuklarım, ülkem. Neden böyle olduk biz? Bu kadar kör, bu kadar cahil, bu kadar duyarsız bir millet miyiz? Utanarak sordum cocuğa; – Resmini çekebilir miyim? Simsiyah, güneş yanığı yüzü kayıtsız bir şekilde yüzüme...

(TAŞ DİŞLEME GÜNÜ) Değirmenci Süleyman Dayı uyanmış, elindeki maşa ile ocağın arkasındaki yarısı yanmış kütüğü dürtüp ocağı tekrar alevlendirmeye çalışıyordu. Saçları ve sakalları yaşlılıktan, elbiseleri ise un tozlarından beyazlamış uzun boylu yaşlı bir adamdı. Yüzündeki derin çizgiler, kendisini sürekli uykusuz ve yorgun gösteren düşük göz kapakları ve seyrelmiş ön dişleriyle...

(HAYRETTİN) — Az EFe, Hadi kalk artık oğlum! — Anne, çok uykum var. Bırak biraz daha uyuyayım. Dün gece çok geç yattım. — O bar senin bu pavyon benim sabaha kadar dolaşırsan olacağı bu. — Dalga geçme anne ya. — Dalga geçerim tabi. Ege kırsalında bir Yörük damında yaşıyoruz oğlum....

Ey dostlar ! Bu hikayeyi dinleyiniz. Hakikatte o bizim bu günkü halimizdir . Bundan evvelki bir zamanda bir padişah vardı. O hem din dünya hem de saltanatına malikti. Padişah bir gün hususi adamları ile av için hayvana binmiş , giderken. Ana caddede bir halayık gördü, o halayığın kölesi oldu .Can...

Sisli bir sonbahar günüydü. Dışarıda kötü adamlar tarafından kırbaçlanan atların kişneyişi, çan seslerine karışmıştı. Melankolik bir serenad edasıyla kalbim en ağır yüklerini taşıyordu. Gündüz vakti, karanlık zemheri bir görüntü yaratmıştı. Bir ses geldi uzaktan, içimi bir ürperti sardı, içime çektiğim sisli hava beni sarsıyor gibiydi. Yanık kokusu geliyordu arka mahalleden;...

Halide HALİD Araştırmacı yazar                    Yıllarca ev sahibine kusursuzca hizmet eden tahta kapı  gün gelmiş eskimiş ve bayağa yıpranmış. Bunu farkeden ev sahibi onu kırarak yerine demir kapı takmış. Gel zaman git zaman, demir kapı paslanmış. Ev sahibi onu temizleyip, yeniden boyamış. Tahta kapı ise fırlatıldığı köşeden demir kapıya gülerek böyle...

Salgından bu yana yılın büyük bir bölümünü çocukluğumun geçtiği topraklarda geçiriyorum. Elli yıl öncesine kadar buralarda yaşardım. Çam ormanlarıyla kaplı bu bölgede koyunlarımı kuzularımı otlatır, mevsimine göre gündüz veya gece avlarına çıkardım. Yürüyüşlerim sırasında hep ormanların içerisinden geçen patikaları kullanırdım. Tıpkı bir ülkenin karayolları ağı gibi, ormanların içerisinde de bir...

Ali Rıza Navruz “Buralar çok değerlenecek, bakın görürsünüz!” Barutu, namlunun ucundan doldurulan yivsiz bir piştovun olacak elinde var ya, çekip horozunu sonra pıtırcığa vurduracaksın, görecek o zaman hanyayı Konya’yı şu bizim Serdar… Tutma beni be Hamza Dayı… Biz burada, salkım söğüt altında Rumeli türkülerini masaya yatırıp sallamaya çalışırken; Serdar kalkmış...

Ayşe Ninem bin sekiz yüzlerin sonlarında bir Osmanlı olarak dünyaya gelmişti. Ben onu ilk hatırladığım yıllarda yarım asırdan fazla bir ömrü geride bırakmıştı. Ama hala kendi çağının lisanıyla konuşur, kendi çağının kadınları gibi giyinir, kendi çağının kadınlarının kullandıkları yöntemleri kullanırdı. Mesela ertesi günü ekmek yapacağında akşamdan derince bir tepsinin içerisine...