KIVIRCIK VE BABA (küçücük bir ayrıntı…) “Çocukluğunu yaşayamamış ağızlardan, büyüdükçe “çocuk gibi olmak!” metaforu bizi karşılıyor. Çocukluğunda, çılgınca oynamış aktörlerin, büyüdüklerindeki dinginliğini fark edemiyoruz. Bu dinginlik, gerçek yaşam algısının, hiç de çocukluğumuzdaki gibi olmadığı gerçeği ile yüzleşmesidir. Dönmek isteriz tekrar; o coşkuya, sevince, samimiyete, masumluğa… Yaramazlığımızın bedelini ödediğimiz çılgın bir tokadı dahi...