SESİMİ DUYAN VAR MI

Sen sıcakta olan

Soğuğu bilir misin

İki soğuğu yaşadım

Biri ölümün soğuğu

Diğeri havanın soğuğu

Bilir misin ölümün soğuğunu

O daracık yerde

Daha ölmeden mezarı yaşadım

Hep bağırdım

Beni duyan var mı? diye

O anda geçmişi yaşadım

Kendi kendimle konuştum

Ölüme teslim olmadım

Açlığı susuzluğu

Gecenin ta kendisini yaşadım

Hep geceydi

Sessizliğin ve yalnızlığın

Çaresizliği yaşadım

Sen hiç bağırdın mı?

Beni duyan var mı? diye

Sesimi duydular

Acımı dindirdiler

Soğuğumu sıcağa çevirdiler

Yurdumun on ili sallandı

Sallandı da ciğerimizi dağladı

İçimizden kaç canı aldı

Göz yaşları sel oldu aktı

Metin der için için ağlarım

Sadece onlara dua için ellerimi açarım

Hep onlarla aklım

Şanlı bayrağımız indi yarıya üzüntüden

Ülkem ağlıyor yürekten

Ancak dua geliyor elimden

İki duvar arasında

Üşüdüm ölümün soğuğuyla

Isındım yaşamın sıcağıyla

Kaldım ölümle baş başa

Seslendim sesimi duyan var mı?

Yıkamadım etrafındaki duvarları

Ben duyuyorumdum onları

Nasıl duyuracaktım ağladığımı…

Metin Özdoğan

10/2/2023