KAÇ DAMLA GÖZYAŞI SAKLI GÖZLERİNİZDE?

                Hayatlarımız hep yamalı olmuş.

                Gönüllerimizde öyle.

                Dost bildiklerimiz yaralamış bizi…

                Bizde sırtından vurmuşuz sevdiklerimizi

                Biten her dostlukta çoğalmış gönlümüzün yaması

                Her ayrılıkta biraz daha kanamış yaramız.

*

                Yaşadığımız kentlerde böyle, insanlar gibi yamalı….

                Bir bakın her gün yürüdüğünüz yollara…

                Bir bakın caddelere, sokak aralarına…

                Kaldırımlara bir bakın akşam giderken…

                Her yanımız yamalı, her yanımıza ek yapılmış…

                Çürüyen, eskiyen, kanayan ne varsa üstü örtülmüş, saklanmış.

                Olduğu gibi kalan hiçbir şey yok   

                Bir bakın, kendinize bir bakın…

                Annenize, babanıza bir bakın, ne kadar memnun sizden,

                Yetiştirdiğiniz çocuklara bir bakın.

                Gelin ettiğiniz kızlarınıza bir bakın, iyi bir dişi kuş yetiştirebildiniz mi?

                Adam yaptığınız erkek çocuklarınıza bir bakın, karısına nasıl davranıyor?

                Babanız gibi bir baba olabildiğiniz mi?

                Akrabalarınıza bir bakın..

                Hangileri dargın hangileri küs birbirleriyle   

                Koynuna çırılçıplak girdiğiniz kendi eşinize bakın

                Yaratabildiniz mi sevgi dünyanızı?

                Güvenle örebildiniz mi duvarlarınızı,

                Ne kadar mutlusunuz onunla?

                Ne kadar yakın ne kadar uzaksınız?

                Ya da sizin bilmediğiniz neler var..

                Var mı sakladığınız sırlarınız?

                Çatlak, kırılmış tuğlalarınız

                Kuşkularınız var mı?

                Kaç yamalı dikiş var yüreğinizde

                Kaç acınızın üstünü örttüğünüz?

                Kaç çizik, kaç eziklik saklıyorsunuz içinizde?

                Kaç damla gözyaşı saklı gözlerinizde?

                Kaç yamalı gömlekle dolaşıyorsunuz insanların içinde…

                Bir bakın, kendinize bir bakın,

                Görünen siz misiniz yoksa yamalarınız mı?

*

                Bir bakın, kendinize bir bakın…

                Kaç kitap okudunuz?

                Ne kadar aydınlatabildiniz düşüncenizi?

                Neyiniz var geriye bırakabileceğiniz?

                Kaç dostluk yaratabildiniz,

                Kaç yaraya merhem olabildiniz.

                Hangi mevsimin güneşinde yandınız?

                Hangi mevsimin rüzgârında savruldunuz?

                Denizlere bir bakın, ne kadar uzağını görebiliyorsunuz?

                Birde ayakkabı topuklarınıza bir bakın, toprağa nasıl basıyorsunuz?

                Saçlarınıza düşen yağmuru ne kadar sevdiniz?

                Kaç defa düştünüz, gökyüzünden kayan bir yıldızla?

                Hiç bir işiniz yokken, günde kaç dostunuzu aradınız bir merhaba demek için..

                *

                Kendinize bir bakın, kendinizi nasıl görüyorsanız dünyada öyledir…

                Kendi yamalarınıza bir bakın..

                Unutulmasa da hatırlanmayacak kadar sağlam olmalı yamaların dikişleriniz…

                Yoksa olur olmadık yerde açılır ve kanar yaralar…

                Ve her daim hazırda bulunmaz, ne iğne ne iplik ne de çuvaldız

                Çalıştığınız iş yerinize bir bakın,

                Yöneticinize bir bakın…

                Sizi yönetenlere bir bakın

                Babasının çiftliği gibi masasını kullanan yok mu aralarında…

                Bir onların yaşamına bakın, birde kendi yaşamınıza…

                Bir bakın, kendinize bir bakın…

                Önce kendinizi bir bakın…

                Sonra çevrenize.

Aşk Yazarı Mustafa Çifci