YETİMSİN EYLÜL

Her insan

kalbini,ruhunu

kıskıvrak sarmalayan

bir tutkuya ipotekli…

Yutamadığı,yutkunamadığı,

yol bilmez,yokuş inmez,

bilinmeyen,düşünülmeyen

sindirilmeyen,söndürülmeyen

dünya koğuşunun gaflet direğinde

sallanmaya niyetli…

Büyüsüne,

rengine,

ahengine,

kokusuna bu yanış…

Aslında

yaralanmaya,yakalanmaya,

bilhassa

uğurlanmaya,hırpalanmaya

öyle hazır ki

ve öylesine istekli ki…

“Bir yaprak düşmüş yüreğinin

levhasından

tek satır yazılmamış…”

“İrkilmiş,

titremiş,

ayaklarının ucuna düşen vazgeçişten

ceza rüzgara kalmış.”

Soyunmuş çırılçıplak

utansın diye gökkuşağı,

yalvarsın diye bulutlar…

Biletini önceden kesen yolcu misali

doldurmuş ne varsa heybesine…

Her durakta

önce

aşkını harcamış

sonra,

bütün dokusunu

silmiş rengarenk bahçelerin…

İçine kapanmış toprak.

Örtmüş dağınık yatağını,

nadasa çekilmiş…

“Yasak aşk misali;

Eylül’e değmiş…”

Oysa;

“Eylül;

vuslatı mahşere kalmış hidayet.”

“Eylül;

ağaçların yaprağından vazgeçtiği bir ihanet.”

“Eylül;

sevgilinin bitimsiz öfkesi.”

Her safhasından sabıkalı…

Aşk davalı…

Aşık davalı…

Yaprak davalı…

Resim davalı…

Ressam davalı…

Hüzün şaşkın…

Hazan şaşkın…

Romantik kuşlar bile göçebe…

Sığdırmaz bu mevsimi kimse içine…

Kim varsa bu evrende

Elini açtığın gökyüzü bile

güneşinde oynatır körebe…

“Ne sonu geldi bu mahkumiyetin

Ne affa uğradı bu müebbetin…

Sen,

takvimdeki sahipsiz yetim

Sevgilide cezalı suretin…”

Oysa;

öldürmen gerekirdi güzel olan ne varsa…

Kıymet için…

Gaflet için…

Öldürmen gerekiyordu…

Yine,yeniden doğum için bu sancı…

“Sen,ölüp dirilmedinmi….”

Dokuz ayda

canından can çıkaran,

evlada can verirken …

Kovma sonbaharı!

Kovma

“Tohumlar karanlıkta büyür.”

Belgin Şimşek