Uzun yollardan gelecekti. Saatler öncesinden gitmiştim otobüs durağına. Kalbim hızla çarpıyor, zaman geçmek bilmiyordu. Heyecanlı, çocuk sevinciyle yüklü bir tebessümle araçtan inip hızla bana doğru yürüdü. Sımsıkı sarıldık. “Bebeğim”, dedi. “Az daha seni kaybedecektim. Ama bitti işti. Tüm kalbimle sana geri döndüm.” Sessizce yürümeye başladık. Karanlık bastırmak üzereydi. Birden aklıma...