Erenler Alparslan birgün ölürse Bir kalemi bir de sazı kalacak Bunun kıymetini bilen bilirse Belki destan destan yazı kalacak Yoluna çiçekler güller diktiğim Toprağa boşa mı gitti ektiğim Vefasızdan nedir hep bu çektiğim Sürekli ettiği nazı kalacak Sorarsa söylersin gözleri ela Bir insan ölünce verilir sela Anladım ki bu yol...
DİLSİZ ACILAR Doğduğu günden başlamıştı bu dünya ile olan sınavı çünkü hiçbir türlü derdini anlatamıyordu ve anlatamadığı bu dertler de içine attığı için yaşamış olduğu acı tarifsiz oluyordu çünkü o dilsizdi. Bu dilsizlik bazen çaresizliği bazen de hüznü simgeliyordu bu simge onun boynuna asılmış bir kolyeydi bu kolyenin ham maddesi...
Ey hayat, seni anlıyorum! Ancak yaşattıkların doğru olamaz ! Ben bu yaşıma senin verdiklerini özlemekle geldim. Bir ben kaldım bir ben ! Onu da sevmeye geç kaldım. Ruhum mu ? Yaşlandı çok yaşlandı… Korkuyorum çok korkuyorum, bir gün mutlulukla karşılaşırım diye ! Söyle, doğarken verdiğin sözler hani nerede! Sayende anne...
Memleketimde düşünenler gittikçe azaldı. Gün geçtikçe azaldıkça da azaldı… Peki düşünenler ne sunuyor? Sunulan düşüncelerle ilgilenen de yok… Ben de düşünüyor ve düşüncelerimi sunuyorum ama benim düşüncelerimle de ilgilenen yok. Belki bir avuç şeker fırlatsam kapmak için koşanlar olacaktır. Aslında süzülmüş ve tadına doymuş düşünceler sunuyorum ama kimse farkında değil....
BUGÜNDE BÜYÜK USTA HALK OZANI NEŞET ERTAŞ’IN BİR ŞİİRİ VE KENDİ TÜRKÜSÜ OLAN BİR FONLA KARŞINIZDAYIM DOSTLAR.. İYİ DİNLEMELER.. KISACA BİYOGRAFİSİ: Yaşar Kemal’in deyimiyle “Bozkırın Tezenesi” Neşet Ertaş 1938’de Kırşehir’in Çiçekdağı ilçesinin Kırtıllar köyünde doğdu.Ertaş, ilkokula gittiği yıllarda önce keman, sonra da bağlama çalmayı öğrendi. Babası Muharrem Ertaş ile birlikte...