İstanbul
Az Bulutlu
17°C
İstanbul
17°C
Az Bulutlu
Pazartesi Az Bulutlu
20°C
Salı Çok Bulutlu
21°C
Çarşamba Çok Bulutlu
20°C
Perşembe Çok Bulutlu
20°C
enflasyonemeklilikötvdövizakpchpmhp
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
DÜNÜ SENİNLE YAŞADIM
Hayat sayılı bir gündü
Günü seninle yaşadım
Üstüme yıldızlar indi
Anı seninle yaşadım.
***
Geçmişimi andım durdum
Düşümü hayıra yordum
Sen diye hayaller kurdum
Dünü seninle yaşadım.
***
Sığamadın hecelere
İlmek attım gecelere
Çıktım dağda yücelere
Yönü seninle yaşadım.
***
Bazen gözlerim dolardı
Serde sevgiler kalırdı
Sazım sen diye çalardı
Bunu seninle yaşadım.
***
RABATLI sözümde sensin
Baharda yazımda sensin
Gönlümde gözümde sensin
Seni seninle yaşadım.
17.01.2023- Güneşler
Ertürk DEMİRCİ
Resim: İnternetten.
Yorumlar
Benzer Konular
1952 doğumlu, 48 yıldır mesleğinde faal İstanbul’da yaşıyor. Yurt içi ve yurt dışı antolojilerde, şiir festival ve seçki kitaplarına seçilmiş şiirleri İngilizce Yunanca ve İspanyolcaya çevrilmiştir. Edebiyat Magazin Gazetesi Şiir Köşe Yazarı, Kirpi Edebiyat ve Düşün Dergisi Yayın kurulu, Papirüs Dergisi Araştırma ve Yayın Kurulu ve Türkiye Yazarlar Sendikası üyesidir....
Senin ayağın kirlenir diye tekme vurmadığın Yanından geçerken burnunu tıkadığın Senin çöp deyipte attığın Giymeyipte çöpe bıraktığın Yiyipte çöpünü attığın Kim o çöpü toplayan ının Bir acayip gözle baktığın İnsanlardan ayırdığın Adıma şiirlerin yazılmadığı Şarkıların hiç okunmadığı Herkesin acaip baktığı Kimsenin galaya almadığı Sizin giymeyipte çöpe attığınızı Örtüyor bizim sırtımızı...
Türkiye Yazarlar Birliği Ankara Şubesinin bu haftaki “Felsefe ve Edebiyat Sohbetleri” proğramın konuğu Yazar Necmettin Evci, “Cumhuriyet Döneminde Sanat Ve Kimlik Oluşumu” konusunu anlatacaktır. Davetlisiniz efendim.
EN BÜYÜK NEFRETİM İnsanların kendinden nefret etmesinin sebebini hep merak etmişimdir. Acaba başkası sevmeyince mi insanlar kendini sevmez? Bunları düşününce cevabını da buluyoruz aslında. Hiç annesinin sevmediği çocuğu başkası sever mi? Yıllar önce gözlemlediğim, çocuklar üzerine bir tespitim vardı. Zaman geçtikçe bunu daha iyi anladım. Bir hanımefendi yaşadığı bir olayı...
İlk kez burada öldü o çocuklar Öğretmenleri alınca herkesin içinde, Zengin bebesinden hediyeyi. İlk burada anladı o çocuklar, Dünya üzerindeki adaletsizliği… **** Alınca öğretmenleri zengin bebesinden gülleri, Hissetti yoksulluğuna yapışan kimsesizliği, Takatsiz düştü omuzları, sallandı kolları. Çaresizlik midelerine tepti, İlk burada sıktı o çocuklar, Zayıf bir yumruk oldu, küçücük elleri....
Yan komşudan gelen hüzünlü müzik sesi duyulmuyordu artık. İnna halsizce, adeta ayaklarını sürüyerek yatak odasından mutfağa geçtiğinde; evin camlarını titreten, kuzey yönünden esen rüzgar da dinmişti artık. Soğutucuyu açtı, birkaç salam, sosis, Hollanda peyniri ve yarım elmaya uzun süre baktıktan sonra, canının hiç de yemek istemediğini anlamıştı. Aslında ne istediğini...