Ben yetim ben öksüz üm
Beni atmışlar bir köşeye
Kimsenin görmediği
Göremeyeceği bir yere
Görmüyor beni kimse
Sesimi kimse duymuyor
Beni ancak görenler
Benim sesimi duyanlar
Ancak şairler ozanlar
Beni görüp sesimi duyuyorlar
Ben şairlerin ozanların aşkıyım
Onların ben gönül sevdasiyim
Şairlerin ozanların aşıkların şarkısı yok
Ben onların derdi sevinciyim
Ben gözle görülmeyen im
Sadece gönüllerde yaşarım
Kalem benim dostum
Beyaz kağıt arkadaşım
Şairler yazarlar ozanlar
Aşıklar benim sırdaşım
Onlarla konuşur dertleserim
Onlar beni arayıp bulurlar
Sevincini sevdasını aşkını
Sevdiği ile benimle konuşurlar
Ben yetim ben öksüzüm
Benim elimden kimse tutmuyor
Hep gözden uzakta duruyorum
Sevenler sevdiğine benimle seslenir
Ben dünyanın her yerinde
Dünyanın her dilinde
Her insanın gönlünde dilindeyim
Hiç kimsenin görmediği
Kuytu bir köşede sessizce beklerim
Gelip beni alsınlar diye
Ben dağlarda ovalar da kırlarda
Çobanın o güzel kavalinda
Ben dünyanın her yerindeyim
Her insanın gönlünde dilindeyim
Gorulmem sadece duyulurum
Bazen duygu yüklü olurum
Arada bir sevinçli olurum
Seven gönüllere nehir gibi akarım
Ben aşkım ben sevdayım
Ben yetim ben öksüzüm
Ben kimmiyim biliyormusun
Dillerde şarkı olan
Şairlerin yazmaya çalıştığı
Ozanların sazlariyla tellerinde
Name olarak çaldığı
Şairin ozanlar in aşıkların
Başını oksadigi sevdikleri
Ellerinden tuttukları
Dostum dedikleri
Kollarına taktıkları
Onların sevgilisi
Sadece onlar tarafından sevilen
Bazen şarkı bazen marş olan
Gönüllere taht kuran
Bazılarının yazmaya çalıştığı
İki sevgilinin bir birine söylediği
Şiir gibi sözler
Şiir gibi gözler
İşte o benim
Adamın biri şöyle diyor
Şair olmasa
Şiir olmaz
Şiir olmasa
Şarkı olmaz diyor
İşte o benim
Ben dillerde şarkı olan
Bazılarının yazmaya çalıştığı
Bir türlü beceremedigi
Aynen benim gibi
Dünyanın her dilinde olan
Şiir denilen
İşte o benim
Dünyanın her yerinde olan
Dört harften oluşan
Şiir denilen şey benim
İşte o benim yani şiirim
Şiir yazmaya çalışan
Şiir yazdığını sanan
Kendi kendini kandıran
Bir garip Metin Özdoğan