DELİ DEDİLER
Ali Rıza NAVRUZ
…
Gönlümdeki kördüğümün kaşını,
Çözmeye çalıştım deli dediler.
Yedi kollu ejderhanın başını;
Ezmeye çalıştım deli dediler.
Düştüm yola yitirince gerimi.
Derde saldım ağrıyan şu serimi.
Bir Nesimi olup, kendi derimi,
Yüzmeye çalıştım deli dediler.
Demen n’olur bana garip serseri,
Bilmiyorum bulunduğum bu yeri.
Sevdamın yolunda ilk günden beri,
Tozmaya çalıştım deli dediler.
Vedasız gidişten alınca yara,
Tarattım saçımı arsız rüzgâra.
İhanet treni girmeden gara,
Bozmaya çalıştım deli dediler.
Bu hâlimin sonu belki de cünûn.
Vav önünde durur görüyorum nun.
Kimler akıllıysa, kimlerse Mecnun,
Sezmeye çalıştım deli dediler.
Kimse sormaz bu uğurda gâyemi,
Sanırlar oltada bir sazan yemi.
Şu arzu hâlimi ve hikâyemi
Yazmaya çalıştım deli dediler.
Sıyırdım tenimden soğuk terimi.
Altıma sererken gör üzerimi.
Kendi ellerimle ben mezarımı,
Kazmaya çalıştım deli dediler.
Bıldırında yaşamıştım güzünü.
Dibe daldım göremedim özünü.
Tam da yan bakışla yârin gözünü,
Süzmeye çalıştım deli dediler.
Mor şair namıyla bilinir oldum.
Her tıfıla kanat ve dahi koldum.
İtirafım olsun, bir tuval buldum;
Çizmeye çalıştım deli dediler.
Söz hoşuma gitti sükut eyledim.
Gülünecek halde çokça ağladım.
Bir terk-i diyara ümit bağladım;
Gezmeye çalıştım deli dediler.
Anlamadım nedir derdi milletin?
Nedir derdi hatta, yukarı katın.
Onlar içün bak ağzını torbamın;
Düzmeye çalıştım deli dediler.
Şiir oldum hem denizde karada.
Olmadı hiç gözüm pulda, parada.
Un çuvalı gibi her gün burada;
Tozmaya çalıştım deli dediler.
Heveslendim ben şairlik işine.
Şiir ile düştüm yârin döşüne.
Karacoğlan olup Elif düşüne;
Sızmaya çalıştım, deli dediler.
Oturmuştum deliban’ı yazmaya,
Gerek yokmuş yüreğimi ezmeye.
Bin yeminle dudağımı büzmeye;
Büzmeye çalıştım, deli dediler.
…
Ali Rıza Navruz
# deliban