EROĞLU’NA AİT ÇOK SAHİ SEVDİM İSİMLİ AŞK SEVGİ ŞİİRİ

Evvel zaman içinde insanoğlu, doğa ve onun döngüleri ile uyum içinde yaşarken, birgün toprağı ve hayvanları esir alıp şehirler inşa etmeye ve güneş ışığının kısıtlı girdiği beton yığınlarının içerisinde yaşamaya başladı ve üstelik buna da “medeniyet” adını verdi. Ama o gün bugündür de, ruhsal bedeller ödeyerek depresyon, anksiyete ve diğer...

Koyu bir zamana demir attığında, Hayat yeni kapılar açacaktır mutlak manada! *** Kitabıma Whatsapp butonuna basarak ulaşabilirsiniz. Sayfamı takip edebilir misiniz? Yorum, kaydet veya paylaşım yaparsanız beni mutlu edersiniz. Destekleriniz sayesinde var olmaya devam edeceğim. *** Bana anlat… Bana mutluluğu anlat. Bana öyle bir anlat ki! İçimde büyüyen çığ gibi,...

. Niye geldin gidecektin Dünyamı başıma yıktın, Bir başıma koydun beni Aklımı başımdan ettin. Taşımıyor dizler beni İnan çok özledim seni, Ölmeden giydim kefeni Canımı tenimden ettin. Hasret akşamları deli Ordan Ora savuruyor, Kapıldım özlem seline Yaprak gibi sürüklüyor. Ozan Abidinin hali Görseydim o mah cemali Güzelliğin ne manalı Aklımı...

/Mensure/ ^^ Karanlığın koynundan çıkıp her gün doğuyor güneş. Ve sonra da batıyor Gamzekız. Arasında sıkıntılı saatler. Belki yavaş, ama geçiyor. Devamlılık süreci içinde zamanı; mazi, hâl ve istikbal parçalarına bölmek geliyor içimden! Bölemiyorum… Canım sıkılıyor nedense, çok şeyler yapmak istiyorum, ama imkânsızlıklar bir Erciyes gibi yükseliyor önüme Gamzekız. Elbette...

Sitem etme sakın bana ne diyeSöyleyen olmadı gül geldi diyeEderdim kalbimi sana hediyeGeldiğinden bir haberim olsaydı Hiçbir engel durduramaz geçerdimKuşlar gibi kanat açar uçardımHasret ile kollarımı açardımGeldiğinden bir haberim olsaydı Bir an bile düşünmeden koşardımMutluluğun alasını yaşardımSığmaz idim yatağıma taşardımGeldiğinden bir haberim olsaydı Gülün geldi koş git diyen olmadıYıllar yılı...

Elli yıl kadar eskilere uzanıyorum. Siirt’te Ulus Mahallesinde bir evdeyim. Babam 30 yıl kadar memleketinden uzak kalmış. En son Tarsus PTT Müdürlüğü’nden emekli olunca memleket özlemiyle gelip Siirt’te yerleşmiş. Sokakta çocukların konuştuğu yerel Arapçadan bir şey anlamıyorum. Onlar da zor anladığım bir Türkçe ile konuşuyorlar. Beni gördüklerinde “ Bu Türk...