DOYURGAN İÇ MANYETİĞİ

Döşediğim krem renkli ay sırması

Kırmızı döşeğine.

Bir gömünün heyecanı sarsıyor izlemleri

Kordinatlarında hep sen varsın haritaların

Tozu alınmış yassı bir taş altında sandık.

Yegane birikimim göz ve gül sanatı üstüne.

Pedaline basıyor meskensiz gezgin böcekler,

Baştan sona özlemin.

Nişanları sökük baştanbaşa su kuşlarının,

Sular çekildi göz yuvarıma.

Derecesi yüksek bir yanış

Mantıksal değil duygusal yanılış,

Od’un olmasa aşk neye yarar sözgelimi,

Tembel bir içlilikle süzülen balerin!

Kırmızı sahneler damıtan müphem drama…

İnce ilmikler nakşedilmiş kanava..

Çimler renk değiştiriyor ha bire,

Her adımında ayrılığın.

Çelimsiz ışımlar terk ediyor yerini

Prizmaların kıramadığı parlaklığına.

Süvari alayı ile başlayacakmış hüzün töreni,

Yer altı ve üstü davetliler

Alkış tutacak bu çağrıya .

Boyunlarındaki fular madalyon olmalı

Kaygısız kuğuların

Rütbeler takılacak birazdan apoletleri artacak şairin

Eski moda aşklar revaçta yine;

Koltuk çıkacak dizeler, dizgilere.

Yeniden tek zamirle yaşanacak aşklar.

Şemsiyeli devasa uğur böcekleri,

Dirsek temasına geçecek talihle.

Beylik suallere veda edecek aşıklar,

Ramak kala tükenişe.

Çek alanına ey peri,

Tekrar tekrar,

Doyurgan iç manyetiği.

Pası silik ruhlar tam kıvamında.

Şölenler düzenleyici aşk erenleri

Söyleyin değil mi

Toprak yenecek, şatafatlı dönek suları

Gönül çevikliğiyle.

Önlüksüz aşçılar,

Bolluk zamanı,

Besleyecek açlıkla kıvranan bağrıyanıkları.

Dökümlü bir güneş,

Dökülecek döşemesine masalların

Döşemesi kırk bir maşallahlı koltuklar,

O koltuklar ki hakkıdır

Semender aşıkların.

Yaklaşmakta şebiarus

Telli duvaklı turnalar,

Güveyi gidecek kınalılar,

Dergah hazır ,

Açık tennure

Haber salın semazenlere!

YUSUF GÖKBAKAN