ESARET

Yakamıza yapışmış tüm yokluklar

Yokluğuna iliklenmiş kapalı yakalar

Hayat yaşamında günah da zamlar

Her muhasebede ağırdır imtihanlar.

Dost bıraktı hücremde kimliksiz gibi

Sussan gönül kimsesiz, hücrem kilitli,

Hücreden ne mümkün çıkmak dışarı,

Esareti elde kaldı, ayak paslı prangalı.

Dışarıda üç ağaçlı kurulmuş darağacı

Sayfalar hüküm asıyor elin elleri kanlı,

Bilinmez şekiller çiziyor beynimi el eli.

Hece, hece kalp titrer yüreğim sancılı,

Hücrenin avlusunda dönerim semazen

Kısa yaşamamın sonucu, beni şaşırtan,

Bir nefeslik yaşamda ödünçle uyanan.

İşkenceyle geçirdiğim, korkunç zaman.

Dar vakitte insafsız el eline sığınmışken,

Ki kalbim sıcak burada ayaklar üşürken.

Ertelenirken özgürlüğüm, neydi hatam?

Beslen gözyaşı gecesi damlası kocaman.

Hayalim yaşamaktı su gibi de bedavası,

Gerçeği yitirildi benimki girdabın hepsi.

Ben vazgeçmedim kırıldı diye su testisi

Alışmıştım kırıktan içmeye, kırıktı hepsi.

Ki herkeste olmuş ikiyüzlü, öyle ya ikisi,

Dünya bile ikiyüzlü, gündüzü ile gecesi

Birisi yerde idi yüzü, diğeri de gökyüzü,

Yine de boynumda ip küsmüş göğe dualı.

İbrahim AYĞIRCI…