Aşkın mektubunu sana yazmıştım, Sanki çöl sıcağı inan yanmıştım, Ben sana oysa sevdalanmıstım, Olmazsa zorlama çeker giderim…! Sevgime inanmaz alay etmişin, Resim göndermiştim onu yakmışın, Buda yetmez gibi mesaj atmışın, Olmazsa zorlama çeker giderim…! Hava yüreğinde saklar demiştim, Cennet gülü gibi seni sevmiştim, Başka göze bakmam yemin etmişim, Olmazsa zorlama...

Resim: https://artsandculture.google.com/asset/cimon-and-pero-roman-charity-antonio-bellucci/8QGZz4zO7GdZ6w?hl=de AŞK YAZARI MUSTAFA ÇİFCİ ®   BABASINI EMZİREN KADIN Fransa’da XIV. Louis döneminde geçen bir olay… Peter Paul Rubens‘in (1635) Petersburg Hermitage Müzesi’nde bulunan ‘Babasını Emziren Kadın ‘tablosunun insanın yüreğine dokunan hüzünlü öyküsü… Kendi halinde bir kumaş tüccarı olan Cimon, ortağının yalan beyanları ile şikayet edilir.. O dönem ise çok sık uygulanan bir...

Duygular yağmur olup yağsa Sevgiler çağlayan şelale misali Serpilse. Masmavi gökyüzünden Hayat bayram olsa Mutluluklar tavan yapsa ıslansa sırılsıklam sokak ve caddeler Gülen yüzler değil deKalpten dökülse sevgiler Zikir etse sevda  yürek den Aşkı haykırsa gönül  Hayat bayram olsa  Acılar sevinçlere dönse Hüzünler dökülüp bitse  Hazana dönen yıkılan hayaller Umut olup...

Bazı ağustoslar bitmez bir türlü İstesen de istemesen de, Ama eylüller yirmi üçünden sonra… En darbeli haberi almışsındır yaşanmışlığında Kırk haramiden biri Bu kantoya girmemi istememiştir, Çalmıştır kavelyemi burnu en büyük olanı, Yazımı bir çöp kutusunda buruşuk bulmuştur bir diğeri Her ayın otuz üçünde … Ayaklarımda keten çorap, Ayaklarıma kazık...

(Türkçe-Azerice Çevirisi ile beraber…) Yan komşunun hüzünlü müziği kesildi. Inna ayaklarını yatak odasından mutfağa sürükledi. Evin arkasından esen kuzey rüzgarı durmuştu ve pencereler artık takırdamıyordu. Buzdolabının kapısını açtı, birkaç kasap sosisine, dilimlenmiş Hollanda peyniri, tütsülenmiş sosis, bir parça salam, yarım elmaya baktı ama yemek istemedi, ne aradığını bilmiyordu. . Masanın...

‘’ Sen demek aşk demekti ya hani… Sen olmayınca aşk yok. Rengârenk değil hiçbir şey. Simsiyah koyu bir karanlık dipsiz bir kuyu sanki senin yokluğun. Çırpınışlar var ama çıkılmıyor o kuyudan sen olmayınca. Nefes alamamaya başlıyorsun. Tek istediğin nefes almak oluyor. Ne zaman sesini duydum ne zaman konuştun o zaman...