Yazarken, kalem kaderi… Yazan el ne düşündü? Bin çehreye bürünse tenim … Kalem ne yazdıysa… İşte o hakikat. Aşk şerbetini, Bin yıl başından döksem, Dudaklarını, dudaklarıma mühür vurup… Nefesi…Nefesimde yaşasan … Kırıp tüm kadehleri , Sunakları yıkıp … Tanrının kaleminden …Kaderi değil… Gözlerinin resmini yapsam. Sonra, avucuma rüzgar doldurup… Savursam...