VURGU

YUSUF GÖKBAKAN

…
Bütünüm sensin
Yarım yamalak, seni soyutlayan
Göbeği kesik hülyalar.
Varlığına vurgu yapıyor yokluğun bu aralar…
Sanı değil tanıdır diyor anka,
Koşmaya ahd ettiğin bu kulvar.
Yankı değil yakıdır nefesin.
Bağra düşen bütün hançerlerin kını,
Deryalar toplamı gözlerin.
Her çarpım çarpım oluşum kalbe takı,
Banıyorum o yüzden resmine her halimi;
Bilesin…

Sonra
Her defasında
Yıldırımlar düşüyor kalp göğümden göğsüme.
Anka diyorum sana
Şu zümrüdü gani anka;
Şerbetliyor aşığı aslında
Tılsımla çarpan kanatlarında.
Anlar çoğalıyor bir anda
Sahilim oluyorsun yer yer,
Yer yer doruğum.
Bir bakmışsın sağımsın
Bir bakmışsın solum.
Solmuyor seninle mevsimlerin hiçbiri.
Sağalıyor yönler seninle.
Bakışın pusula
Bıkmaksızın sana gelişime
Bir adımlık batımsın
Bir adımlık doğum.
Bir şiirin nüvesi duruşun,
Varlığına vurgu yapıyor yokluğun…