“Hayata kendi cümlelerimle bakıyorum. Herkesin hayata karşı bir duruşu bir direnişi vardır. Bunu ifade ederken de kendi cümlelerini kurmalı insan. Sonuçta herkes kendi penceresinin manzarasını izler. Aforizma dolu, kimi zaman hüzün yumağı kimi zaman kırgınlık sandalı kimi zaman da haksızlıklara tavırlı olsak da her zaman insan olduğumuzu unutmamak gerek. Hayatta...
Konuşamayan, yürüyemeyen yeğenimin camında gördüm ilk onu Minik ellere gölgesi düşüyordu Siyah bir hançer gibiydi, simsiyah *** Sonra da rastladım ona Kimsesizlerin yatağında Destek bekleyenlerin sofrasında Çaresizlerin boynundaydı *** Usulca yerleşiyordu ortama Suskunluğu fısıldıyordu kulaklara Merhaba diyordu açtığı yaralara Zehri veriyordu tüm organlara *** Yakınımdan gelmeseydi almazdım onu yüreğime Sır...
Artık yüreğim elimde gezeceğim Kanayacaksada elimde kanasın Değil bir tane on yüreğim olsun Artık insanlara vermeyeceğim *** Ve asla insanlara güvenmeyeceğim Bir kırıntı bile olsa sevgiydi istediğim Bana çok gördüler anne çok gördüler *** Değil vermek hep aldılar Değil yapmak hep yıktılar Değil toplamak bin parçaya böldüler Oluk oluk kanıyor,...
Gel otur karşıma cevap ver FelekNeden hep gözümü yaş eyledin senBir güzel gün için didindim durdumEmeklerimi hep boş eyledin sen Tek bir gün düşmedin benim yakamdanGüzel bir iş yapsam bozdun arkamdanGöz açtırmıyorsun kardan borandanGüneşli günümü kış eyledin sen Verdiğin sözlerin tamamı yalanGeçen her yeni gün ömrümde talanBir gençliğim vardı elimde...