İstanbul
Az Bulutlu
17°C
İstanbul
17°C
Az Bulutlu
Salı Az Bulutlu
16°C
Çarşamba Az Bulutlu
18°C
Perşembe Az Bulutlu
19°C
Cuma Az Bulutlu
19°C
enflasyonemeklilikötvdövizakpchpmhp
DOLAR
32,3273 EURO
34,6252 ALTIN
2.433,67 BIST
9.915,62 Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Son söz
Son söz
Tuncay Aytaç
….
Son sözü söylemeden gider insan.
Kendi devinimlerinde hayata tutunmanın çabasında.
Sonra dehlizlerde yol almaya başlar, küçük bir nokta olur kılavuzu.
Duyup da konuşamaz, bir el çekimi mesafededir ölüm.
Açmıştır toprak kucağını, ana rahmine düşer gibi düşer bir avuç toprakla eş.
Her şey son değildir, bir yıl geçer bir çiçek açar kabrinde, o candan da bir lime vardır açan çiçekte.
Yağmur yağmur düşer damlalar, yine güneş açar.
Filizlenir yeni canlar, yeniden aydınlığa dönmenin dönüşümünü hisseder belki de.
Ne çok bilinmeyen var içinde dünya, hep hasrete çıkar yolların.
Yolculuklar gurbete doğrudur, sılaya olur her dönüşüm.
Adı hasret olan kaç imge vardır duyumsamalarımızda.
Kaç hayali yakar hasret, kaç gemide son bulmuştur umutlar, denizin dibinde.
Bu gece yine kanat sesleri gökyüzünde, göç yolları hareketli, yumurtanın oluşumunu hissetmenin heyecanıyla yuvaya dönüşü hissettiriyor doğa, göçlerin tuzaklı yollarını bertaraf etmenin mutluluğunda.
Her şey o kadar basit mi?
Karanlıktan ürkerek yolunu şaşıran insanoğlu, bir kuş kadar değilsin aslında.
Kaz ördek sürülerinin topluca göçünü izlerken gökyüzünde, kendi aciziyetini görebiliyor mu gözlerin.
Bir gece yarısı öykünmesi bu!
Yaşamın önemsemediğimiz yanındaki mucizeyi görebiliyor musun?
Duyabiliyor musun kanat seslerini gökyüzünde?
Büyüklenmek ve gurur sadece sana has insanoğlu!
Sen ki böbürlenerek yürümekten burnunu göremiyorsun ki!
O yüzden kendi batağında debelenirken batıyorsun.
İmdat çığlıkların gökteki kanat seslerine karışırken vereceksin son nefesini.
Belki bir gece yarısı, belki de güneşin gülümsediği bir gündüz vakti…
Yorumlar
Benzer Konular
ANADOLU’DAN BİR ÖĞRETMENİN DEPREM ANILARI Ruşen S. KAYGULU … “Deprem beni çocukluk yaşlarımda yakaladı diyebilirim; annemle beraberim, kadınların birilerinin açık avlularında kilimler üzerinde ellerini havaya açıp “Allah! Allah!” diye bağırışlarını, kış günü büyük dayımızın evlerinin önünde bir çadırda iki aile birlikte kaldığımız günleri hayal meyal hatırlıyorum. Gediz Depreminde Gediz’de yeni...
DÜŞMEDİK, BİTMEDİK Vatanını seven geçermiş serden Düşmedik, bitmedik, mabudumuz var. Yiğitler kalkarmış düştüğü yerden Düşmedik, bitmedik umudumuz var. Doğum yaklaşınca sancılar başlar Hazin hisle iner gözlerden yaşlar Darbe vuruldukça dik durur başlar Düşmedik, bitmedik, umudumuz var. Dilimizde varsa umutsuz şarkı Iflasa dönse de feleğin çarkı Ümit yağmurları doldurur arkı Düşmedik,...
Zor günler geçirdim. İsyankâr olduğum çok gün oldu benim. Yüreğimdeki sancıları susturup uyumak için gecelerce mücadele verdim. Hazırlıklı sanırdım kendimi aslında. Başıma gelecek her olay sonrası teselli verebilirdim kendime. Hayat beni en hazırlıksız olduğum yerden vurduğunda, verecek teselli bulamadım kendimde. Yabancılardan gelecek her türlü tehdide hazırdım. Kin tutmayı bilmezdim ben....
Hayat sayılı bir gündü Günü seninle yaşadım Üstüme yıldızlar indi Anı seninle yaşadım. *** Geçmişimi andım durdum Düşümü hayıra yordum Sen diye hayaller kurdum Dünü seninle yaşadım. *** Sığamadın hecelere İlmek attım gecelere Çıktım dağda yücelere Yönü seninle yaşadım. *** Bazen gözlerim dolardı Serde sevgiler kalırdı Sazım sen diye çalardı...
Beklenen Sıddık Sert .. Denizin üstündeki sis yavaş yavaş kalktı. Aniden kanatlanan martıların çirkin çığlıkları göğü yırttı. Sahilde, birbirine benzer kafelerden birinin denize bakan terasında, her zamanki yerime oturmuş kahvemi karıştırırken yine o kız göründü. Güleç yüzünde telaş ve tedirginlik… Her zamanki masaya yönelip oturdu. Pinekleyen garsonlar ayaklandı. Hafif bahar...
Bu akşam girdim denizin koynuna, Kulağıma aşkı fısıldadı. ‘’Eyyamcı heveslerden uzak dur!’’ dedi bana. Bir dalga bıraktı ardınca Böylece başladım yeniden Kahroluş sanatına. *** Özlemi büyüdü, O ilk gece heyecanının, Gelip yapıştı deniz, kalemimin dudağına; Döküldü ışığı nihan yıldızlar suya, Savruldu yaldız oldu küller yakamozlara; Su yaktı beni. Hani senin...