OĞUL

OĞUL

Ak kınalı elleri
Yüreğinde karanlığın elleri
Koyuverdi aylı gecelere
Sancıdı yüreği dağlar kadar
Sessizlik, kondu yıldızlar üstüne
Işır gecede korkulu ağırlığı
Büyür acılar yük yük düşünceye
Kara bir el uzanmış
Köyün toprak damları üstüne
Rüzgar mı yolunu kesen ne?…
Buğday sarısı ay düştü yoksul gecelerine
Sarıp sarmaladı kınalı elleri geceden
Sabahı edemedi
Al kuşaklara sardı yükledi sırtına
Kapandı gözleri kendinden geçti oğul
Bir çiçek yaprağı gibi düştü
Ne yaptıysa kendine gelmedi
Bir ağıt koyuverdi yıldızlara
Uzar kasabaya giden yollar
Ah, kasabaya bir varsa
“oğul duysana beni”, duymaz oğul
Düştü yollara Ayşe kurt, kuş uyurken
Gözlerinde yaşlar, küstü yıldızlara hepten
Yürüdü tek başına korku yollarından
Ses seda vermez oğul…

Erdoğan Cihan
6.11.2022