Narin

Elli altmış yıl önce Şahinkaya bölgesindeki Yörük damlarında yaşayan aileler, inek koyun ya da keçi gibi sağmal hayvanlar beslerler, mevsimine göre bu hayvanları sağınırlardı. Hemen her ailede az çok “Ağartı” yani günümüzdeki deyimiyle süt ve süt ürünleri bulunurdu. Evlerde elektrik ve dolayısıyla buzdolabı olmadığı için, özellikle yaz aylarında bu yiyecekler...

Allah kahretsin bugünde duygusalım yüreğim kan ağlıyor benim: Herzamanki gibi küskünüm kadere bugünde nemli benim gözlerim: Nerede bir hüzün varsa yüreğim orda oluyor benim: İşte bu yüzden dargınım hayata hep ıslak kalır gözlerim: ………………………….. Hüzün gitmiyor birtürlü üzerimden bende anlamadım tam bir başbelası sanki: Bulamıyorum artık bıraktığım yerde kendimi kaybolan...

TOPRAĞA DEĞİL Emir geldi bize sarıkamış diye Tutuştuk arkadaşlarla el ele Takamadık süngümüzü tüfeklerimize Takamadan yattık beyaz karın üstüne Düşmana vermedik canımızı Düşürmedik yerlere şanlı bayrağımızı Sarıkamış sanki anamızın kucağı Sandık anamız sardı kollarını Sardı kollarını Sarıkamış’ın karları Düşman değil kar aldı canımızı Ağlattı hepimizin anasını Kazamadılar bizim mezarımızı Düşman...

Mutluluğu, sevdayı, sende tattım ilk defa. Seni sevdim güzelim, gözlerime, bak sana. Açıver yüreğini, kalbinde, yer bulayım. Sana alan aşkımı, şarkılara yazayım. Yenilir sevdama, deli gururum. Ben seni görmeden, nasıl dururum. Yokluğun önümde, koca bir uçurum. Kıyarım, bu cana, ecel olurum. Öyle bir ateşki, söyle dinermi. Toprağa girmeden, sevdam bitermi....

CENGİZ AYTMATOV 2.Dünya Savaşı sırasında, Kırgız köyünde geçen, ve eşi dahil 3 oğlunu cepheye gönderen, dişi ve tırnağı ile işlediği, kanı ve teriyle suladığı toprakla dertleşen kahraman bir ananın öyküsü. Yetiştirdiği buğdayı kendisine ve köylüsüne bir avuç ayırmadan cephedeki asker için gönderen Tolgonay Ana, seni unutmak ne mümkün! Trajik, dokunaklı...

Gözlerim, güne gözlerinde uyandı. Ardımda duran mezarlar ,diriler / ölüler, Tenime dokunmadı/ dokunduğun gibi … Terin / Terime her gece kavuştu. Gözlerin hiç gitmedi, gözlerimdeyken , Birlikte ateşe yürüdük , birbirimizi biz yaktık. Tüm meselaları ben söyledim. Sokak köşesinde eğik boynumla , Pencerende savrulan saçlarını sevdim. Gözlerin “mesela” hiç görmedi...