Gökyüzünden Bir yıldız kaydı; Adı ‘KONCA’…! Bir yaz günüydü; ‘ON ALTI TEMMUZ’, Sene ‘BİN DOKUZ YÜZ DOKSAN SEKİZ’… Vakit akşamüstü… Kopardılar yuvasından, O şehr-i Mersin’den; Yanındayken birlikte eşiyle, ‘KARANLIĞIN KALLEŞ BEKÇİLERİ’, Âniden, İvedilikle, Hiç beklemeden…! Apansızın koptu/kopartıldı aramızdan, ‘SAF BİR GÜL-GONCA’…! Henüz çiçeği burnunda, Yaş ‘OTUZ SEKİZ’…! Aldılar o ‘GONCA’yı...