MOR ERİK YALNIZLIĞI

Sanıyorum bana küs, tepemdeki şu bulut.

Diyor ki; yüreğinde değilim ben, bin umut.

Ne var ise heybende, adı soyut ve somut,

Durma çıkar, hızlı at hummalı derinlere;

Dönmez hiç sana geri, çok derindir o dere.

***

Çölün adı Mecnunsa, Leylâ hicran duygusu.

Bak nedensiz kapandı, pandoranın kutusu.

Çılgın bir şelâleye, nasıl derim; zem-zem sû,

Desem, çekilir mi ki çağlaması inlere;

Tut elimden ey bulut, çek beni serinlere…

***

Karınca kararınca, taşınır mı şu yüküm?

Dağıldı mısralarım, şimdi anlamı; kem-küm.

Sormayın, deli tayı harlı harmana sürdüm.

Geri dönerse eğer, sal gitsin yarınlara,

Ben çaresiz kalayım devâsâ sorunlara.

***

Arşa yükseldi bulut, umarsız selam düştü.

Şakıyan dillerinden bir ince kelam düştü.

Dedim halimi yazam, elimden kalem düştü.

Kalsın mı ülfetimiz şimdi arsız kinlere,

Kes/sen ceza ne yazar; parçaya, yekünlere.

***

Bu bir şiir değildir, mor erik yalnızlığı.

Bir gölün dip kenarı, garip turna sazlığı.

Bana, hanlı ebemin miras kalan üzlüğü

İçindeki derdimle verilsin fırınlara;

Yarı ham kalmayayım çözümsüz sorunlara.

***

Ey saçları çözümlü, gözleri damla gölgem!

Ne söylesen haklısın, hatta desen ki; sersem.

Sözümü geri alıp, özümü sana sürsem,

Hesapsız hesaplarım, değer mi burunlara?

Kulağımı tıkadım, /vurun ha vurun/lara…

*

Ali Rıza Navruz

/bet beniz arasında/