Deneme/İnceleme

Osamu Dazai… Japon edebiyatının o trajik ve isyankâr dehası. Genellikle melankoli, yabancılaşma ve modern hayatın acımasız eleştirisi ile anılır. Onun eserlerinde kendimizi, toplumsal normlara tutunamayan, varoluşun ağırlığı altında ezilen karakterlerin derinliklerinde buluruz. Ancak “Yeşil Bambu ve Diğer Fantastik Öyküler” adlı derleme, Dazai’nin bu bilindik çehresine fantastik ve masalsı bir tül...

Ayşe Can Bazen uyanıp, her şey bir şekilde değişmiş diyoruz. Belki de her şey aynı da biz farklı bakıyoruz. Diller dönüşür, ilişkiler dönüşür, değerler yeniden paketlenir ve sunulur. Ama insan, tüm bu akış içinde kendine şu soruyu sormalı: Ben neyim ve ne olarak kalmalıyım? Her şey değişirken, hangi değer elimizden...

“En Gizli ve En Güvenli Sığınak” ​Herkesin bir sığınağı vardır. Kimi deniz kenarındaki bir taşra evini düşler, kimi kalabalık bir şehrin karmaşasına karışmayı. Bu arayış, insanın kaçınılmaz bir içgüdüsüdür. Ruhun, dünyanın hoyrat gerçeklerinden azade olabileceği bir liman bulma çabasıdır. Ancak benim sığınağım ne dört duvarla çevrili bir mekân ne de...

Ayşe Can Bazen bir kapı aralanır da içeriden yalnızca loş bir ışık sızar, parlak değildir, göz kamaştırmaz, hatta ilk bakışta fark edilmez bile. Ama insan, o ışığın içinde kendine ait bir şeyler olduğunu hisseder. İçine doğru bir adım atar, kabuğunu usulca bırakır, yükünü hafifletir. Benim için “iyi ki varsın” demek,...

 İsmail SOYDAN İnsan, beyaz bir sayfada küçük, masum bir nokta misali belirir önce. Aramıza teşrif ettiğinde ise korunmasız ve zeval bulmaya yatkın bir çaresizlik içindedir. Eğer bir aile ortamına doğmadıysa yaşama şansı yoktur; demek istemiyorum ama iyi biliriz ki insan yavrusunun yeryüzünde yeşerip boy vereceği en elverişli ve verimli toprak...

Günün en kırılgan saati akşamüstüdür. Gövdesi hep aynı kalırken rengi, kokusu, dokusu sürekli değişen bir zaman aralığı… İnsan o saatlerde kendini olduğu gibi bulur ya da olduğuna inandığı kişiye biraz daha yaklaşır. Benim için akşamüstü, bir açıklığın kıyısında durup nefesimi duymaya çalıştığım bir eşik gibidir. Sokakların gölgeleri uzamaya, kuşlar günün...

Aşk ve yalnızlık, insanoğlunun en eski ikilemi, kalbin bir yanı güneşi çağırırken öteki yarısının gölgeye yaslanma ısrarıdır. Belki de bu yüzden aşkın en parlak anlarında bile içimizde titreyen küçük bir yapayalnızlık çanı çalar. Bir sevgilinin dokunuşu, bir bakışta eriyen mesafeler ya da aynı yastığa bırakılan iki soluk bile insanı bütünüyle...

Aralık, yılın en sessiz eşiğidir. Günler kısalırken zamanın adımları da ağırlaşır. Sanki takvim, bir anlığına derin bir nefes alır. Rüzgâr sokaklara ince bir serinlik bırakır, ağaçlar çıplak dallarıyla göğe usulca dokunur. Bu ay, doğanın kelimeleri fısıltılarla söylediği bir şiire benzer. Aralık hem bir bitişi hem de yaklaşan başlangıcın ayak seslerini...

Yazın telaşını üzerinden yeni atmış bir mahallenin içinden, ağır ağır yürüyen bir mevsimdir sonbahar. Ne tam gider ne tam kalır, insanın içindeki geçişleri de aynı kararsızlıkla dürter. Böyle zamanlarda, sokaklarda dolaşan bir çocuğun ayak izleri daha bir duyulur olur. Sanki mevsimin sarısını, turuncusunu, dalgalı rüzgârını kendi nefesiyle taşıyormuş gibi… Sonbahar,...

Sevdiğim ,kardeşim gibi gördüğüm Ramazan  titrek duygulu bir  sesle aradı bir akşam üstü. Ali abi ,,”sayende çok mutlu ve huzurluyum” dünyanın en zengin insanı da malvarlığı ve parası çok olan değil ,elindekinden Allah rızası için infak edendir dedi. Dedim hayır olsun ne oldu ,sen gittiğin yerlerde yemekten arta kalanları toplar...

Bizler büyürken bir taraftan da zaman değişti. Masallar bile eski havasında değildi. Pinokyo daha büyük yalanlar söylüyor, bal kabakları atlı araba olmuyordu. Yedi Cüceler Pamuk Prenses’i uyandırmaya çalışmıyor, Rapunzel’in saçları uzamıyor böylece prens kuleye tırmanamıyordu. Keloğlan da artık şarkı söylemiyordu. İnsanlar bencilleşti, saygı, sevgi bitti, yalan had safhaya çıktı, arkadaşlık,...