GİDERİM

Merhabalar ben Şeyda Yüksel.. 1994 doğumluyum .Kastamonu’luyum İstanbul’da 24 sene yaşadıktan sonra Bursa’ya taşındım ve şuanda Bursa’da ikamet ediyorum. İnsan kaynakları yönetimi mezunuyum. İlk kitabım Feride.. Feride’nin hikayesi; iyi bir aile kızı olan Feride her konuda kendi doğruları dan asla vazgeçmedi . Aile arkadaşlık okul başarısı hepsini geçti ama konu...

Değer bilmez kıymet bilmez Çelme takar hiç durmadan Sevgi nedir gönül bilmez Hep uğraşır bak durmadan . Doğduğum yer hep hor bakar Engel çıkar kafa takar Benzin düküp diri yakar Kanayan yaram sarmadan . Engel çıkarır yoluma Kilitler vurur dilime Düğümlenir hep kelime Hali vakti hiç sormadan  . Nasıl birşey...

Köylü teyze bahçesinden topladığı ıspanak, marul, maydanoz, roka, dereotu gibi pek çok yeşilliği bir güzel yıkayıp demetler halinde küçük paket lastikleriyle bağlayıp tezgâhının üzerine dizmişti. Ayağında kara lastik ayakkabısı, evde dikilmiş şalvarı, başörtüsünün üzerine tünettiği siperlikli boyacı şapkasıyla gelip geçenlere ümitsizce sesleniyordu. Ispanak var, marul var, maydanoz var! Sabahleyin tezgâhını...

Biz çocukluğumuzda saygı, sevgi hâk, hukuk, adalet gibi büyük değer kavramlarıyla yetiştirildik.Söze ne hacet, büyüklerimizin kaş göz işaretlerinden anlardık nasıl davranmamız gerektiğini.Büyüklerimiz bizim oturduğumuz odaya geldiğinde ayağa kalkar, yayılıp oturmazdık oturduğumuz yerde. Misafiri güler yüzle kapıda karşılar, o içeri girerken ayakkabılarını çevirirdik giderken kolayca giyebilsin diye. Oturacağı yeri gösterir el...

Hayırlı akşamlar Arkadaşlar! – Cevabını veremeyeceğimiz, kısa yazıyorsak eğer, ifadelendiremediğimiz sözler söylememeliyiz, yazmamalıyız. Hatta mümkünse düşünmemeliyiz. – Söz güzel diye (herhangi bir söz) peşine düşüp, kendimizi düşünemez hale getirmemeliyiz. Değerlendirmeliyiz, sorgulamalıyız. – Beşer sözü, istikrarsızdır. Hataya meyillidir. Çoğu zaman ve hatta her zaman yoğun duygulardan oluşur. Yoğun duyguların itidali yoktur....

MÜZİK TUTKUSU Egenin bir dağ köyünde yaşıyorduk. Beş yıllık ilkokulun son sınıfta okuyordum. Akşamüzeri okuldan çıkmış, köyümüzün dar sokaklarından geçerek aşağı mahalleye doğru iniyordum. Tek katlı bir evin toprak damının üzerinden, kulağımın pek de alışık olmadığı hoş nağmeler geliyordu. Merakımı yenemeyerek toprak damın üzerine uzanan portatif ahşap merdivene tırmanmaya başladım....