Neredesin kederlerimin adsız sahibi korkulu düşlerimin karabasanı, umudumun ürkek ışığı, nerdesin? Güneşi istemiş olsa idim, yerine; doğardı karanlık gecelerden. Fırçasında, alevin olanca kızılını gökyüzüne yayarak. Ay’ı istemiş olsam, koşar gelirdi, yalnızlığımı hafifletmek adına. Karanlığın hüznü üzerine nazikçe bir yay çizerek. Emrimde olurdu,tüm yıldız kümeleri hazır kıta. Atlı kızakları seyahate amade....