ALNIMIN ÇATINDAN VURUP TA GİTTİ

Seni ömrüm boyunca düşlerinde bile sevgi yağmurlarımda sırılsıklam ıslatacağım Delice bir sevda rüzgarı olacağım senin gönül dağında delicesine esip duracağım Sevgili seninle aşkı her sabah uyanınca fotoğraflarına bakınca yeniden vuracağım Havalar sisli puslu olsa da bir Güneş olup dünyana aydınlık sımsıcacık doğacağım Yer yüzünde her yerde hazan yaşansa kuraklık olsa...

Sevgiden vazgeçmek olur muydu? Sevgiden vazgeçmek canını alırdı ama öldürmezdi. Yaşatırdı ama hissettirmezdi. Çünkü vazgeşinin ardında bıraktığın kahkahalar anılar zamanlar vardı. Bazen çok sevmek sevgiden vazgeçmeye zorluyordu. Ve vazgeçiş hiç bir insanı bu kadar öldürüyordu. Kalbinde mezar olmuşların vazgeçileri dolu yüreğimiz. Keşkeler ile doldu ceplerimiz. Ama olmasaydı yapmasaydınlarla dolu cümlelerimiz....

Frau & Dil-KüşâFRAU Herr, karısının mısır sarısı saçlarının tozunu, toprağını temizliyor, bitlerden ayırmaya çalışıyordu. Gözlerinin tamamının kapandığını gören Herr, onu uyandırmadan yarı kapalı gözleriyle saçlarına dokunmaya başlıyordu… Teninden akıp tüm bedenine hükmeden terinin kokusunu içine çekiyor, ellerini bırakmadan sımsıkı sarılıyordu. Alnına bulaşan çamur izlerini eliyle uzaklaştırmaya çalıştığında, gözlerinin kımıldadığını görüyor,...

                Baba ocağından yolladık seni Ana kuzusu Asker şehidim Sevdiklerinden ayrı kaldı şehidim Gidişinle gözyaşlarıyla doldun şehidim Bu vatan uğruna can veren şehidim Bir karış toprak için Ay yıldızlı bayrak için Şehadet şerbetini içti şehidim Ateş düştüğü yeri yakıyor şehidim Dayanmıyor bu yürekbir...

Kırmızılar içinde Kalbimi çalan, gözleri fettan güzel Gözlerin, gözlerime dokunduğu anda Yüreğinin aşk şarabında sarhoş oldum. Dudakların ölüm pembesi Saçların altın sarısı Gözlerin zümrüt yeşili Kirpiklerin kalbime saplanan bir ok Yanakların gül pembe Endamın asaletin simgesi Bugün yine natürmort hayallerdesin Sen sonsuz güzelliğin utangaç rengisin. Ayten Tarım

Akraba evliliği deli dolu yanlışlarla doludur. Yakın akrabalarla evlenenler hep kendi irfan ve kendi adetlerinde kalırlar. Bildiği kültür ve irfan yine bildiği irfanla evlenince hayatiyetini kaybeder. Düşünce dumura uğrar ve yozlaşır. Yozlaşma yetmediği gibi çocuklarda geri zekalılık başlar. Bu aynı toprakta daima aynı mahsulü yetiştirmeye benzer. Aynı toprakta hep aynı...