YOL YORGUNUYDUK

Gözlerim Dersim’i arar Hozat yolunda 

Ne güzelsin Munzur sen

Özlem kokan Türkülerle beraber

Kemanın yürek burkan sesinden

Yol yorgunuyduk uğrak yerimiz 

Anadolu Kasabasıydı  

Oturup nefes alırdık yorgunluğumuzu 

Dindirince bir parça 

Sivas gözlemesi bir 

Bardak köpüklü yayık ayranı günün tüm 

Yorgunluğunu alıp götürürdü bir anda

Yabancıların şaşkın bakışları arasında 

Köyün  

Koyun sürüleri 

Tozu dumana katardı önlerinde 

iri yarı kangal köpekleri çobanların gözleri 

Geçmişe dalınca yüreklerinde 

Hüzünlü bir ezgi 

Süzülür durur yol boyunca 

Uykuların kaçar gecenin bir yarısı

Tedirgin olursun 

Kâbuslarla birlikte irkilir durursun yıldızlar teker 

Teker kayar kurtların uluma sesiyle birlikte 

Kavurucu sıcaklarda Irgatlar belirir pamuk 

Tarlalarında tiken yığınları  

Arsında kaderleridir yoksulluk göçebe hayatı 

Yaşarlar bir gün 

Görmeden 

Savrulur dururlar 

Ağaların insafına 

Terkedilince

Gökyüzünü duman kaplar 

Gurbet trenlerinin 

Biri gider biri gelir çiseler durur yağmur buğulu 

Camlardan bakar yalnızlar durağında bir dost 

Belirir eski günlerin hatırına keyifle yudumlanır 

Demli çaylar.                                                       

Kasım Kara