ŞAİRİN İDAMI

Beni asmadan önce mavi gökyüzünü anlatın

O maviliklerde uçan kuşları anlatın,

süt beyazı bulutları ve rengârenk uçurtmaları…

Maviliklerde uçmayı öğretin bana

ardından yağmur gibi onurlu ölmeyi…

***

Nasılsa şiirlerimi asamazsınız,

kalemimi, defterimi, kimliğimi, çocukluğumu…

Dilerim hırpalamazsınız benden geriye kalanları

***

Adı belli bir şehirde doğmuşum,

şimdi adı saklı bir şehirde ölüyorum, ötesi yalan

Mürekkebin kokusu ciğerlerime sinmiş

Yılların ağları bileklerime örümceklenmiş

İlk kalem tutuşumu unutmuşum, iki büklüm civanım

***

Anneme söyleyin dert etmesin

yeniden doğursun, tekrardan büyütsün beni

Biraz daha konuşursam yüreğime inecek dilim

Kaldığımız yerden ağlayalım hâlimize

***

Kafka’dan gördüm şekil değiştirerek yaşamayı

Orhan Veli’den öğrendim ansızın ceketsiz ölmeyi

Şiirlerim mezarıma taşıyacağım esmer bir yüktür

Hayatın sorgusu boynuma ilmiklenen sevdalı bir hüküm işte!

***

Bir pazar sabahı başucumdaydı sevinçlerim

ve masmaviydi gökyüzüne sığınan hayallerim

ve yine masmaviydi göğüs kafesime koşan haşarı çocuklar

***

Artık zaman ruhumun bataklığında

senelerce süren bir yorgunluk

Nerede kalmışsam oradan ağlayayım hâlime

Doğumla ölüm arası topu topu bir et parçası

***

Sahi ne kadardı yaşamım, kaç kilometreydi,

yüz ölçümüm ne kadardı?

Bu zamana kadar kaç litre gözyaşı döktüm?

Sevdamın dini neydi, ruhumun yönetim şekli neydi?

***

Beni asmadan önce mavi gökyüzünü anlatın

Son kez de olsa anlatın sonra dilerseniz

leşimi dipsiz kuyulara atın!

***

Doğum da, ölüm de, sevinç de, acı da

insanı var eden sancılardır

Hükümüm kalem tutmakla, infazım şiirlerimle yazıldı

Sakın unutma sevdiğim yaprakları olmayan tek ağaç vardır

o da bedenin sallandığı darağacıdır!

Mustafa TURAY