İstanbul
Parçalı Bulutlu
18°C
İstanbul
18°C
Parçalı Bulutlu
Cuma Yağmurlu
19°C
Cumartesi Parçalı Bulutlu
8°C
Pazar Çok Bulutlu
10°C
Pazartesi Parçalı Bulutlu
10°C
enflasyonemeklilikötvdövizakpchpmhp
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Son söz
Son söz
Tuncay Aytaç
….
Son sözü söylemeden gider insan.
Kendi devinimlerinde hayata tutunmanın çabasında.
Sonra dehlizlerde yol almaya başlar, küçük bir nokta olur kılavuzu.
Duyup da konuşamaz, bir el çekimi mesafededir ölüm.
Açmıştır toprak kucağını, ana rahmine düşer gibi düşer bir avuç toprakla eş.
Her şey son değildir, bir yıl geçer bir çiçek açar kabrinde, o candan da bir lime vardır açan çiçekte.
Yağmur yağmur düşer damlalar, yine güneş açar.
Filizlenir yeni canlar, yeniden aydınlığa dönmenin dönüşümünü hisseder belki de.
Ne çok bilinmeyen var içinde dünya, hep hasrete çıkar yolların.
Yolculuklar gurbete doğrudur, sılaya olur her dönüşüm.
Adı hasret olan kaç imge vardır duyumsamalarımızda.
Kaç hayali yakar hasret, kaç gemide son bulmuştur umutlar, denizin dibinde.
Bu gece yine kanat sesleri gökyüzünde, göç yolları hareketli, yumurtanın oluşumunu hissetmenin heyecanıyla yuvaya dönüşü hissettiriyor doğa, göçlerin tuzaklı yollarını bertaraf etmenin mutluluğunda.
Her şey o kadar basit mi?
Karanlıktan ürkerek yolunu şaşıran insanoğlu, bir kuş kadar değilsin aslında.
Kaz ördek sürülerinin topluca göçünü izlerken gökyüzünde, kendi aciziyetini görebiliyor mu gözlerin.
Bir gece yarısı öykünmesi bu!
Yaşamın önemsemediğimiz yanındaki mucizeyi görebiliyor musun?
Duyabiliyor musun kanat seslerini gökyüzünde?
Büyüklenmek ve gurur sadece sana has insanoğlu!
Sen ki böbürlenerek yürümekten burnunu göremiyorsun ki!
O yüzden kendi batağında debelenirken batıyorsun.
İmdat çığlıkların gökteki kanat seslerine karışırken vereceksin son nefesini.
Belki bir gece yarısı, belki de güneşin gülümsediği bir gündüz vakti…
Yorumlar
Benzer Konular
Adeta şiir gibi konuşur, Ses verir, Ruh verir; Ören Resimleri….! Onlara bakışta…., Saklıdır; Temâşâanın…, Ol tüm sırları…! Mehmet Aydalga
Ayrılığın acısını kalbime sorsan, Sevgilerden buket yapıp göndersen, Buselerden mektup yazıp göndersen, Hüzünleri kovup,mutluluk sunsan. **** Seviyorsan gönül çiçeklerimi açtırırsın, Gözyaşım olmayıp,gözlerini içini güldürürsün, Seven,sevdiğini anlar, Gönül bahçesini güllerden inşa eder, **** Aşk elde avuçta durmuyor, Yakalamak zor diyemezsin, Her çiçeğe konulmuyor kokusunu bilemezsin. Aşka bahane bulamazsın, Kalbime hicranı koyamazsın...
^^ Ben konuk severim, amma velâkin; Misafir dediğin, bu kadar kalmaz. Patlıyor başım bak, olamam sakin, Seni çekenlerden gayrisi bilmez. Biz bu hengâmede kaldıkça daha, Daha çok kesişir yolumuz bizim. Suratıma bakıp kalkarsan şaha, Dalgada savrulur, salımız bizim. Boynumun çıkrığı çekmez bunu bil. Çekmez bu kantarın topuzu inan! Haydi, şu...
Kader Çizgisi Kader çizgisinin üzerindeyimDengemi kurmaya çalışıyorum.Bu ip ince yolda cambaz değilimBurda yürüyerek gelişiyorum. Düşecek diyerek seyre dalarlarBazen alkış tutup bazen gülerlerBazen de yoluma engel dikerlerBen bu engellerle savaşıyorum. Bakıp kem gözlerle ederler nazarGırtlağa dayandı sabreden hızarElbette bu yolun sonudur mezarEser bırakmaya çalışıyorum. Yusuf Değirmenci Kayıt Tarihi : 3.9.2008
ISLAK KUMRU KANADI Ali Rıza Navruz ** /sone/ “İçimdeki suçluyu bana bağışla Aç kapıyı gideyim.” ** Kaşların altından bakıp da gülme, Ok olur gülüşün derine batar… Beni hurda bilip, istersen alma, Gün olur bu felek, kervana katar! Islak öpüşlerin tuzunda kaldım, Garip gecelerin ayaz ıslığı… Şal yorgan altında hülyaya daldım,...
Altmışlı yıllardı. Çocuktuk. Gördes kırsalındaki evimizde yaşıyorduk. Kırsalda yaşamanın en büyük zorluklarından birisi de yalnızlıktı. Bazen günlerce aile üyelerinden başka insan görmezdik. Çocukluk arkadaşlarımız, eğer varsa kendi kardeşlerimiz olurdu. Hal böyle olunca herhangi bir nedenle evimize gelen insanları büyük bir ilgiyle karşılardık. Aile büyüklerimiz misafirlerle sohbet ederken, biz çocuklarda acaba...