Bunu da yaz ey hayat,
Sana asiyim !
Sana kinlerim son deminde,
Zulmün katmerli yolun hep müşkülde.
Kiminin deva olursun derdine,
Kiminin derdinden sana ne.
Alçaklığına ödül versek,
Hiç bir kupa kalmaz müzede.
Bir lokma mutluluğa,
Binbir bedel aldın.
Kendini efsane sandın,
Umutları hep çaldın be
Göz göre göre çaldın.
Hayal dünyanın gerisinde
Bizi unuttun/
Sahte renklerinin cenderesinde,
Sen de kayboldun.
Yuh olsun !
Arsızlara gönül bağladığın,
Şu adaletine.
Şimdi kendini galip mi sanıyorsun?
Sen hep fırsat kolluyor
Can evimizden vuruyorsun.
Mertlik varsa şu dünyada,
Bilirim sende hiç şansı yok kancık hayat,
Hiç şansı yok.
Acılarına direnip !
Haksızlığına ve adaletine katlandığım için,
Ben galibim hayat /ben galibim ben.
Küskünler mutlularından fazla bilesin.
Söyle be kalleş hayat !
Haydi söyle,
Sen kimden yanasın/kiminlesin..?
Yüreğimizde kor oldu tükenmez acıların,
Kolun kanadın kırıla cehennemde yanasın.
Zindana döndürdüğün dünyada !
Hep garipler ağladı,
Masum bedduaların sesinde boğulasın.
Geçti şu ömür bir hiç uğruna !
Umutların gölgesinde,
Hayal satanlarının arka bahçesinde.
Vurduğun yerler/ döndü büyük hasara
İçimizde dinmeyen acı oldu,
Kabuk bağlamaz bir yara.
Bunu da yaz ey hayat/
Bunu da yaz,,
Sükutta vardır bir hayır dedik,,
Sayende yaşamayı unuttuk/
Bedelini ağır ödedik.
Bir çıkar yolun varsa söyle bilelim,
Az da olsa/ çok az da olsa gülelim,
Yoksa kahrımızdan mı ölelim.
Kayıp gidiyorsun işte her gün biraz daha
Ayağımızın altından,
Can çıkıyor garibin canından.
Çok acı baharlar/
Çok ayaz kışlar yaşadık.
Umut rüzgârlarının,
Yalan esintilerinde kaybolduk,
Dikenli yollarında tükendik yok olduk.
Bunu da yaz unutma,
Ey kahrolası hayat.
Sana kinlerim son deminde,
Asiyim sana/
Feryatlarım katran oldu yüreğimde.
Köçeklerin çok iyi oynuyorlar,
Hiç de yorulmuyorlar.
Ne katkın oldu ömüre,
Ne de bitti KEDERLERİN.
Bıktık şu zulmetli adaletinden
Batsın senin kahrolası DÜZENİN
…