YANGIN YERİNE DÖNDÜ

Son hatırladığım, o merdivenlerdi… Sadece gurur yapıp, çıkamadığım yedi basamaklı ! Ne gülen yüzünü, ne ağlayan gözlerini, ne rüzgarda dalgalanan saçlarını gördüğüm ! Madem eskimiş bir şehirim… Sordum kendime..! Dilaver dedim ! Tüm bu caddelerin kaldırımları çamurlaşmışken, Sen de canlı kalp kalmış mıdır..? Kurban olduğum bu gece iyi ki var...

Mısraların uzantısında bir kitap… “ŞİİRDİR PINARDAN ÇAĞLAYIP AKAN III”” (Yücel Ipek- D: 1940) Ali Rıza Navruz Bir pembe ufkun esrarlı havasında gelip oturdum bu çağlayanın başına… Bu birikim hangi seyr-ü seferin sonucudur? Merakım buydu… Zamanı; mâzi- hâl ve istikbal parçalarına bölmek bir şair için zor mesele… Geçmişten bir şeyler katmadan...

Bak hele şimdilik bizi Sen de ağlat üz bakalım Silinmez ki bunun izi Kağıt gibi büz bakalım *** İster çıldır ister delir Bunu zaten bilen bilir Elbet soğuk günler gelir Yazın sonu güz bakalım *** Keşke yerin hemen dolsa Kendine ver akıl bolsa Devran senin ne de olsa O süzgeçte...

Nasıl yüreğine alırdın diye soruyorlar….Gülümsüyorum !Beni bilenleri anlıyorum…Yaşımı , yaşamımı, acılarımı, hezeyan ve çilelerimi…İşte böyle diyorum.Bana bırakılanla yetiniyorum…Aşklar hep güldürmez ki..!Ayrılığı tadacaksın ki aşık olduğunu anlayacaksın…Ağlamayı bileceksin ki gülmek anlam kazansın..!Ve susan onca insan…Susmayın  konuşun, seveniniz yoksa sevginiz var…Az şey mi bu..?Gece çok idealdir bana mesela…Ben ve ruhum yan yana , yürek yüreğe kavga ederiz., aşk yaşarız umarsızca….Sevgilimle  el ele tutuşur, sahilde gezer , yosun kokusu çekerim  sigara yerine…Sonra gözlerine bakarak şarkılar söylerim, bir çay bahçesi loş ışığında….Şehrimin bütün anılarını sığdırırım o kısacık saatlere…Meğer zamanım hiç yokmuş kimselere ayıracak kendimden başka..!Yalnızım diyenlere hep şaşırırım….Sonra pencereden dışarıya bakıyorum, sokaklar diyorum, ne kadar da  boş… Fakat yüreğim bir o kadar dolu..!Düşünüyorum..!Onsuz  ay ne kadar sönük duruyor..!Dönüp dönüp sarıldığım  hayallerBakışlarındaki aşkı anlatıyor bana..!Ne yapıyorsun, kimi düşlüyorsun  demedim kendime hiç…Salıverdim duygularımı, Allah ne verdiyse vursun gönlümün teline diyerek…Ben, yalnızlığımın bitmez anılarıyla dertleşiyorum, tutunduğum yüreğim de…Şuursuzca  gelen ani hislerim dalgalandırıyor sakin hasretimi….Gel demiyorum sevgiliye asla, içimden geçse de…Gelmese de olur diyorum…Ben biliyorum ya sevdiğimi..!Onun mutlu olduğunu düşünürüm, onu görmesem de, gülümsediğini…Görmek te asla istemem özlemim biter hissiyle…Diyeceğim o ki..!Ben böyle çok çok mutluyum, yalnız değilim…O hep yanı başım da, tüm hücrelerimde  dolaşıyor…Kalbimiz de yaşadıktan sonra…Bu şehre biz el ele girmesek te olur…Aşk yaşasın doğduğu şehir de… 04 nisan 2022 Henüz Şair Dilaver Karagöz

B.F. Bize kısaca kendinizi tanıtır mısınız? Selin BASMACI 16 Ağustos 1996 yılında Lüleburgaz’ da doğdum. Beş kişilik ailede üç kız kardeşten ortanca olanım. Üniversite hayatım İstanbul da Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Sivil havacılık ve kabin hizmetlerini okuduktan sonra bir süre muhasebe bölümünde çalışıp daha sonrasında özel sektörde işe başladım....

HAN KANG 158 SAYFA Oldukça sıradan, tekdüze hayatları olan bir çift Yonģhe ve kocası. Ta ki rüyalar başlayana dek. Gördüğü rüya sonrası evdeki tüm etleri, hayvansal ürünleri çöp torbalarına koyarak vejetaryen olmaya karar veriyor Yonģhe. Oldukça sıradan bir karar aslında değil mi? Peki sonra ne mi oluyor? Birbiriyle bağlantılı üç...