KALDIRIMLAR

Kimisi kıvrımlarla, kimi de ok misali,
Urgan urgan uzayıp gidiyor kaldırımlar.
Onlar benim sırdaşım, ben onlara sevdalı.
Dar günümde teselli ediyor kaldırımlar.

Yüreğimin kanıyla karışınca gözyaşım
Koşup sığınmak olur kaldırımlara işim.
En yakın dert ortağım ve sadık arkadaşım
Olup, acımı teskin ediyor kaldırımlar.

Onlar yalnız ben yalnız, milyonların içinde.
Sokağa mahkumlukmuş bahtı ikimizin de.
İster bu diyar olsun, ister olayım Çin’de
Benimle her tarafa gidiyor kaldırımlar.

Etten kemiktenim ben, onlarsa taş topraktan
Kaynadı kanlarımız, birbirlerine çoktan.
Belki vakit daraldı, emir yakındır Hak’tan,
Bilmem, ayrılık için ne diyor kaldırımlar.

Mücahit GÖZÜTOK