KAVL-İ ZAMAN Necati Arslanmirza

Bu Sevda Vatan Millet Sevdası Başlayıp bitmeyen hece bu sevdaSanmayın ki bir bilmece bu sevdaBir gün karanlıklar aydınlanacakDüşüncemde gündüz gece bu sevda Bu sevda sonsuza uzanan bir yolBu sevda uğruna çalışır her kolBizi bize düşürenler bir gün utanırKesme umudunu sen müsterih ol Bu sevda kadına değil vatanaBu sevda halkıma birde...

Ben seni gerçekten ömürlük sevmiştim Sana yürekten belki de binlerce kere Ey genç güzel asil zarif sevgi dolu duygulu kadın Sana aşığım seni seviyorum demiştim Bu gidişin ne tarafaydı nedendi acelen mi vardı? Bir yere mi yetişecektin? Sana onlarca kez gitme ömrümüzce anı yaşayalım dedim Dinlemedin dikkate almadın acele ettin...

Çıplak ayaklı kan elleri Ve gözleri merhamet dileniyor Lakin sokak lambasın da ısınan yüreği, üşümüş zihniyle , boydan boya uzanmış kaldırım taşlı geceye… Yoksulluk haritası çizer yer yüzüne, her kıvrımında siyah kalem meyva ve sebzeler…. Küflü ekmek, çürük peynir ve cılık yumurta yerleştirir hayallerine Orada yaşam yok , merhametli insanda...

Sosyal medyada yüzlerce fotoğraf paylaştığım kocişim beni tek celsede boşamıştı. Düşünebiliyor musunuz, beni… Ardından tüm sosyal medya mecralarından engelleyip hiç yaşamamış gibi çıkmıştı hayatımdan. Hiç var olmamış bir hikâyenin kahramanlarıydık artık. Buruşturdu, yırtıp attı ne varsa ‘biz’ e dair. Hayır! Yani, yürek olsa, gelir karşıma çatır çatır konuşurdu. Anlatırdı derdini....

Evvel zaman içinde insanoğlu, doğa ve onun döngüleri ile uyum içinde yaşarken, birgün toprağı ve hayvanları esir alıp şehirler inşa etmeye ve güneş ışığının kısıtlı girdiği beton yığınlarının içerisinde yaşamaya başladı ve üstelik buna da “medeniyet” adını verdi. Ama o gün bugündür de, ruhsal bedeller ödeyerek depresyon, anksiyete ve diğer...

https://www.youtube.com/watch?v=9MlsV1NxHxs