HARAM
1.
Gözlerin haram,
Gökyüzü, içtiğim su, yediğim lokma ,
Senin olmayan gözler haram .
Parmaklarımdan tırnağıma akan kan ,
Akıttığım göz yaşım, haramdır suratıma .
Yağmurlar,
Gürleyen yıldırımlar…
Yol vermeyen asi dağlar,
İçinde olmayan sen ,
Uçurumdan uzanan ruhum , ruhuma haram,
İtiraflarım, asiliğim…
İçin de olmadığın her şey haram .
2.
Son sözün , ne anlamı var ,
Yolun sonuna gelmişse ayaklar .
Yol bitip , tükendikten sonra ,
Gidecek ayağın bedende ne gereği var ?
Varsın söylensin, yada susup bin yıl ,
Bir kelime tüketmesin dil …
Gözlerin, ateşe atıyor ruhumu ,
Kaleme boyun büküp , eğiliyorum.
Yağmur damlasına takılan saçlarım.
Haram ediyor . İlk söylenen sözünü.
3.
Yıldızlar…!
Dökülüyor toprağa,
Gözlerimde, gözlerin demleniyor.
Bin yıllık savaş biterken ,
Sırtımda hançer yarası.
Ateş…?
Bilmez misin yağmur geldi ,
Rüzgâr tanrı katında savruldu.
Eğilmiş bedenler ,
Nerede şimdi o dik bakışlar?
Su…,
Ömrümü kattığım hamurum,
Son beklediğim , ilkim …
Başlangıcım/ bitimim ….
4.
Hiç görmedi iklimleri tenim , Zerrelerim şehir şehir dağıldı.
Kimi bir otun köküne, kimi rüzgarda savruldu.
Kimi haram lokmada , kimi helal terde hayat buldu.
Zerrelerim / zerrelere karışırken,
Ben / ben olmaktan çoktan vaz geçtim.
Buğday tanelerinden tekneye hamur düşüp,
Dönüşürken tenim , zerrelerim savruldu ,
Haram gözlerin, haramıma gün yenisini kattı.
Ateşi dağlayıp/ kör kuyularda su içerken,
Böğrümde sızın , ciğerimi yırtıp geçti.
5.
Yutkunarak, iç geçirip sevmek .
Damla suyun boğazdan geçişi, af etmeyecek gönlüm,
Bir daha asla seni !
Af etmek gönlüme haram, gözlerin gibi…
Son mısrasını toprağa bırakırken kelimelerin ,
Kalbim ritmini kaybeder , af edersem.
6.
Seni/ sen olduğun için sevdim.
Bardağımı dolduran kahvenin telvesi değil,
Yudumladığım kokunun, damağımda duran gözlerin,
İçtiğim cümlelerin …
Haram olsun hayat , daha kahve içersem.
Güne uzanan gözlerim, gün görmesin ,
Bildiğim tüm kelimeler , cümle olmadan …
İçinde yoksan, bir daha asla söylenmesin,
Haram olsun tüm kelimelerim .
Kapı Duvar Arası/ Ogün Orpars