KALP GÖZÜYLE

Her bir adım kalbimin, attığı yönde gider.

Gönül gözün var senin, gör dediler vesselam

Adım ardımda kaldı, sıfatım önde gider,

Tababet lisanında, kör dediler vesselam.

***

Veysel misali aşka, inandım divan durdum.

Gözlerimin dili yok, susarak görüyorum.

Ruhumun derununa, bir darağacı kurdum;

İçimdeki yeisi, asarak görüyorum.

***

Acıyan bakışların, nazarında kavruldum.

Acziyetim yok iken, yazık ama dediler.

Bir söz ile vuruldum, bir söz kavruldum.

Ardımdan müebbettir, derde gama dediler.

***

Nurdan bir ata bindim, dörtnala koşturmuşum.

Umudun meydanında, kendimle cengim vardır.

Siyah kader olsa da, her tonu coşturmuşum;

Karanlığın içinde, binlerce rengim vardır.

***

Aşk mihmandar olalı, kül düşmedi közüme.

Coşkun nehirler gibi, menzilime akarım.

Bin katlı bir perdeyi, indirseler yüzüme;

Herkesten iyi görür, kalp gözüyle bakarım.

***

İçimdeki bana ben, merhem oldum, yâr oldum.

Kalbime inanmasam, anladım ki hiçmişim.

Zemheriyi bahara, çeviren bir nâr oldum.

Ben sabır köprüsünden, bilenip de geçmişim.

***

İmtihansa imtihan, kader ise kaderim.

Karanlık şafaklara güneşler doğurmuşum.

Zaferin bedelini, umudumla öderim.

Kendime süt beyazı bir ikbal yoğurmuşum

***

Kader âdemoğluna, varsın pranga vursun

Zincirleri kıracak, ruhu ile aklıdır.

Varsın kopsun kıyamet, okyanuslar kudursun

Gecikmiş bir saadet, avucumda saklıdır

***

Pir Sultan’ın özünü, Yunus’un yüreğini,

Mevlana’da gel diyen, ruhu ben görüyorum.

Cihanın kubbesini taşıyan direğini;

Bir tufanın içinde, Nuh’u ben görüyorum.

İbrahim ŞAŞMA