Hüzünlü Ezgiler

Hüzünlü Ezgiler

Özlem kokuyor yorgun gözlerinde 

Ağarmış saçları nasır tutan elleri 

Çektikleri çileyi anlatır gibiydi 

Hüzünlü ezgiler süzülüyor 

Yoksulların yüreğinde

Kalplerinin bir yarısı hasret 

Bir yarısı gurbet

Bir gün görmeden Çile çekiyorlar 

gurbet elerde

Yamalı pantolonları lastik Ayakkabıları

Hayatlarını anlatır gibiydi

Hayalleri kaf dağının ardındaydı 

Bu günlerde 

Martı seslerinin çığlıklarını

hiç duymamışlardı denizi hiç görmemişlerdi

Hep kıstıkları ömürlerinde 

Parayla yoları hiç kesişmemişti

Anaları ırgat babaları ırgat 

Ağaların insafına terkedilip Durmuşlardı

Karınları hic doymamıştı 

Bundan sonra dosya ne olur 

doymasa ne olur

Kasım Kara