Gönlün Gönlüme Denk

BİR DÜNYA İki dünya oluyor bir dünya Kimi bırakıyor çeyrek yolda Bazısı bırakıyor yarı yolda Seven yaşıyor ömür boyunca Giriyorlar kol kola Yürüyorlar aynı dünyada Yemeği yiyorlar aynı tabakta Yaşıyorlar aynı dünyada Tutuyorlar ellerini Sarıyorlr bir birilerini Ölesiye seviyorlar birbirilerini Beraber yürütüyorlar hayat gemilerini Beraber yaşıyorlar acıyı tatlıyı Tiye alıyorlar...

Neredesin kederlerimin adsız sahibi korkulu düşlerimin karabasanı, umudumun ürkek ışığı, nerdesin? Güneşi istemiş olsa idim, yerine; doğardı karanlık gecelerden. Fırçasında, alevin olanca kızılını gökyüzüne yayarak. Ay’ı istemiş olsam, koşar gelirdi, yalnızlığımı hafifletmek adına. Karanlığın hüznü üzerine nazikçe bir yay çizerek. Emrimde olurdu,tüm yıldız kümeleri hazır kıta. Atlı kızakları seyahate amade....

(DENİZ DESTANI) Sene yetmiş iki, yaşım on iki Nasıl bir devrimci yürek onunki Çocuksu heyecan benimki belki …Sanki bir efsane, gizem sezmişim …Vay benim Deniz’im, Deniz Gezmiş’im Hak, hukuk, adalet arar haklıydı “Ne bir haram yedi, ne cana kıydı” Yiğidin solunda devrim saklıydı …Eşin yoktur diyar diyar gezmişim …Vay benim...

ETKİ-TEPKİ OLAYI Durgun bir denizin insanda uyandırdığı huzur, bilmem size neler anlatıyor? Bence, toplumun her kesiminde meydana gelen çeşitli çatışmaların kaynağı bir “Etki-Tepki” olayıdır. Geçen gün sahilde dolaşıken, bu güzel görüntü bana özlenen toplum düzenini çağrıştırdı. Büyük bir hazla bu manzarayı seyrettiğim sırada sahile birkaç genç geldi. Avuçlarında rengârenk, irili...

                                           Kıymet bilmeyenle uğraşma.  Bırak o kendi dünyasında yaşasın,  sana seni anlayan biri gerek. Ömür dediğin zaten çok kısa bir süreç.    Kimsenin tavsiyesini dinlemek zorunda değilsin.  Kimseye tavsiye vermek zorunda değilsin.  Unutma sadece tavsiye dosta,  kardeşe verilir. Seni anlamadan, anlamadan, dinlemeden kimse tavsiye veremez.  Bırak o kendi köşesinde...

Yıllar oldu tanıyalı seni hiç kimseyi bilmeden tanıma dan ki öylede kaldı zaten .Kaldığı yerde bitti hayatım !..Tanıdığım sadece hayalindi uzaktan uzağa gölge misali.Hiç yakınlaşamadan uzaklaştı ellerin gözlerin , gözümden . Vedalaşmadık hiç vedalaşan vedalarla ..Mahzun gülüşler vardı gözlerimizde bir o kadarda korku içimi titreten mutluluk kapı ardından cam kenarından...