Geceler

GÖNLÜMÜN İNCE SAZI Erdoğan Cihan … Üşür yüreğim zemheri ayazı Yetti artık canıma gülün nazı Ne nevbaharı kaldı ne de yazı İnler durur gönlümün ince sazı. Yürek sesimle ses verdim dağlara Güvercinler uçurdum pırnallara Kara kilit vurdum ak kapılara İnler durur gönlümün ince sazı. Terk edip giden sendin sevgili Gittin...

Bana attığın ilk bakış, Kalbimin ilk heyecanı, Yüreğimde ki hızlanış Her seferinde yankı yaptı. Aşkımız olay oldu herkese, Bilmezler neler çektik seninle, Gülmek de haktır, üzülmek de Yanımda ol yeter ki her seferinde Sevgin bana huzur verdi, Gözlerin gözlerime kenetlendi, Bak yüreğim nasıl hareketlendi, Seninle bir araya geldiğimizde Sinem Şahin

“Yalnızlığın İç Sesi: İçinizdeki Çocuğa Bir Çağrı” Yalnızlık, kişinin kendi ruh hali ile baş başa kalma sanatıdır. Kendi ile içten içe konuşmasıdır. Kelimeler gizliden kulağına sözcükleri fısıldar durur… Zamanın içinde kaybolmaktır… Kendini arar durursun. Başı boş kalmış kaldırımların sessizliğini duyar gibiyim… Dönüşümün ta kendisidir. Şehrin sessizliğini ayaklarının altında hissedersin ılık...

Hiçbir vakit, Tatminkâr olmayacak ayrılık , Bir bahçe sevi sunsam da adak niyetine, Müsahamasız dikenler, Dadanacak kalp uçlarıma. Hülasa; yıkıklık! Yine de Direnç içindeyim her şartta ben, Ölümlü dünyada aşka, Dudağım sarkık. Hafızamda kavi bir akkor, Ne zırh kâr eder ne kalkan Ruhumda bir nodül büyüyor senden nedenli, Ne denli...

Birçok “ilk” imi doğduğum topraklarda, Erzurum Oltu İlçesi Henkes kışlasında yaşadım. İlk korkum, acım, çaresizliğim, aşk gurbetim, terk edilişim ve kader yolculuklarım Henkes’la başladı. Doğduğumuz topraklarda iklimimiz sert, duygular mertçe idi. Asırlık çileler birbirine benzer, acı ve öfkeler aynı fay hattından dışa vururdu. Kışların komşusu kar, ayaz, boran, yazları karınca...