Geceler

YORULDUM DÜNYA… Sanki dünya’yı omuzlarıma yükledim! Biran dinlensem, herşey yerle bir”olacak.. Öyle, yoruldum ki, dünya seni nekadar daha taşırım bilmem? Dünya, taşkın su’misali açsam pencereleri boğacak, tüm duygularım’ı… İnsanlar, sanki? dünya”yla anlaşmış en’ ağır! sırlarını bıraktın omuzlarıma.. Gözlerim, şimdi bulutları kıskandırır… En gri, bulutları gözlerime bıraktın dünya… Bari birmola ver!...

CİMRİNİN SONU İbrahim AYĞIRCI … Gözü açık iken öldü zavallı, Kuruşlar cebinde saklı kaldı, Harcamadan yok etti nefsini, Sabun da tutmuyor cesedini. Kiriyle, pasıyla ölüsü kendisi, Sabun hiç kullanmamış belli, Saklar sabun parça rahmetli, Sümüğünü yaka kolla silerdi. Yakasıyla kolu daima kirliydi, Akar sümük kir yaka koldaydı, Kirli paralar da...

Arşivimi düzenlerken geçti elime, yaprakları dağılmış eski fotoğraf albümünden sayfa… 1971, 1974 Denizli… 1979, 1988 İstanbul’dan kareler… Kültür Bakanı Namık Kemal Zeybek’ten plaket alıyorum… Gürbüz Azak, Uğur Dündar, Rahmi Turan izliyor. Sigortalı ilk çalıştığım gazete İlk Haber’de başyazarlık masam… Tabii başyazı yazarken başyazarlık, haber yazarken muhabirlik, düzeltmenlik sırasında tashih masası…...

MİLLÎ DESTANDIR ÇANAKKALE Ramazan AĞIRTAŞ … Dünya üstümüze geldi her yandan Siperler kazıldı Çanakkale’de Toprak kızarmıştı dökülen kandan Bir destan yazıldı Çanakkale’de Modern ordularla sarıp denizden Türk-Islam yurdumuz soldu benizden Fransız’dan yamyam, Hind,İngiliz’den Gelmişti, rezildi Çanakkale’de Arıburnu merkez, Kemal Paşa’ya Şehit olur, dönmez Ordu kışlaya Taarruz denildi gence yaşlıya Düşmanlar...

Ayaklarım taşımıyor, yorgun bedenimi Giydiğim kefen,azad etmiyor can tenimi Bir yanda vefasız, karanlık duygular Bir yanda derin uçurum ve yar Bilinmez ki benim kiyametim de var Kim bilir, kim bilir ne zaman kopar Yüreğimde hasret, gözlerimde yağmur Hasretine yüreğim iki büklüm kambur Aklımda şimdi türlü şimşekler çakar Boğazımda düğümlenen bir...

Kahve içiyorum. Hem de Türk kahvesi. Bu yaşıma kadar fal baktırmak amacıyla burnumu tıkayarak içtiğim bol şekerli kahveleri ve yanında suyu kafama dikme çabalarımı saymazsak. Üniversite yıllarımda Taksim’de bir kafede genç bir çocuk bakmıştı falıma. Hep gidiyordum. Burnumu tıkayıp kahveyi içmeye çalışıyordum. Fal baktırmaktı amacım. Sıramı da dört gözle beklerdim....