Medeniyetler ortaktır. Ama kültür ortak değildir. Her toplumun kendine has kültürü vardır. Peki bizim kültürümüz? Bizim bir kültürümüz var mı? Tabi ki her toplum gibi bizim de bir kültürümüz vardı. Var olan kültürümüz de kötü değildi. Peki neden kültürümüz dururken, dışarıdan konserve edilmiş kültürlerle kafamızı donatıyoruz? Açıkçası dışarıdan sağladığımız kültürlerle...
Zamanın, Hatırlamanın ve Kırılgan İnsanlığın Peşinde Bir Kitap: “Bahçıvan ve Ölüm” Georgi Gospodinov’un Bahçıvan ve Ölüm kitabı, okurunu daha ilk sayfalarında kendi hafızasının kuytularına çeken, zamanla ilişkimize dair yer yer hüzünlü, yer yer ironik ama her zaman ince bir duyarlılıkla işlenmiş hikâyelerden oluşan bir evren kurar. Gospodinov’un yazın dünyasında...
Aşk yüreğimin taa derinine öyle bir dokundu ki, Sarhoş olmuş gibiydim sanki, Ama nerden bilebilirdim birgün gideceğini, Unutmadım o günleri biliyor musun yıllar geçmiş olsa bile. Kalbim kabullenmek istemedi gidişini, İçtiğim hep hüznün acı kahvesiydi, Beklemek yoruyor aslında hiç gelmeyecek birisini, Yeni bir sayfa açamam seninle artık özür dilesen bile....
Bugün niyetim, Galata’daki Yahudi kültürü üzerine bir tur yapmak. Galata kulesinin hemen altındaki Ceneviz kahvesine oturup, bir kahve söylüyorum önce. Sabahın çok erken saatleri olduğu için ortalık gayet sakin. Bazen, söylenenin aksine, aslında insanların bu şehri nasıl da yorduğunu düşünüyorum. Şehrin kokusunu içime çekerek kahvemi yudumluyorum. Dünyanın en kadim şehri...
HARAM 1. Gözlerin haram, Gökyüzü, içtiğim su, yediğim lokma , Senin olmayan gözler haram . Parmaklarımdan tırnağıma akan kan , Akıttığım göz yaşım, haramdır suratıma . Yağmurlar, Gürleyen yıldırımlar… Yol vermeyen asi dağlar, İçinde olmayan sen , Uçurumdan uzanan ruhum , ruhuma haram, İtiraflarım, asiliğim… İçin de olmadığın her şey...