Betül FIRAT Güftesi “Alnımın Yazısı” Ali Recep Güçlüler Yorumuyla

-I- Genellikle uzun saçlı, kalın kaşlı, mavi gözlü, iri burunlu ve gür bıyıklı. Yüzünde yorgun çizgilerle daima gizemli bir ifâde hâkim. Kısa, sâkin adımlarla yürür. Hiçbir zaman acele etmez. Açık sözlü olmasına nağmen daha çok gözleriyle konuşur. Nezaketen iltifat etmez. Aklına geleni unutmamak için anında söylemek ister. O sırada konuşanı...

KADER KİTABINDA BEYAZ SAYFA YOK Kader kitabında beyaz sayfa yokHer sayfası karalarla doludurArka bahçelerde acı keder çokÖn saflarda bunlar bir bir yok olur Zirveden aşağı bakarken gözlerBir karınca kadar küçüğüz bizlerBir azınlık gurup, refahta yüzerGözleri aç karınları tok olur Ülkemin nimeti zengin olanaFakir asker olur vatan uğrunaGöz yaşı dökerken şehit...

Seni Gelmiş geçmiş tüm sevmelerin Sahibesi ilan edeceğim, Ama öncesinde Getirmelisin şu kraterden Fokur fokur bir mey, En yakıcı türden. Vezinsiz söyleyeceklerim de meze. Dizelerden çelenkler sunacağım Aklı elden kaçırarak! Kalemin doğasına bırakıp emsalsizliğini Gözüpek bir önder edasıyla Neşe hıçkararak Çıkaracağım aşkı düze. Mutla kaderi, gülmeleri kutla Gizleyesiye kalp atışlarını...

Konuyla ilgili ikinci metinimizde diploma almış/ konunun uzmanı/ tanınmış olarak değil, aksine henüz çıktığı yolda ancak hazırlık aşaması içinde olan yolcu olarak devam etmek istiyorum . Yazılı Edebiyatin temel noktası şiirdir. Şiir Edebiyatının yeryüzünde Okulu olmayan , diller arası çevirisi mümkün olmayan , insan denilen mahlukatın kainatı kendi dünyasında kavrayarak...

Çok tatlı bir sese sahip olan bir kız tarafından, “Buyurun!” denilerek eve alındım. Eve alınmamın üzerinden yirmi dakika geçmesine rağmen hayretim bir türlü geçmek bilmiyordu. Şu anda evde, çok zarif, güzel ve fidan boylu, henüz yirmi yaşlarında; uzun saçlarını omuzlarından aşağıya dalga dalga sarkıtmış kız ile benden başka kimsecikler yoktu....

Küçük Ali ve annesi yıkık dökük bir gece kondu da kıt kanaat geçinip yaşıyorlardı. Ali o yağmurun şakır, şakır yağdığı gün ekmek almak için mahalle bakkalı Hasan abinin bakkalına gitmek zorundaydı. Çünkü iki gündür hasta yatan annesinin bunları yapabilecek takati yoktu. Komşuları Ayşe teyze durumu bildiğinden ve komşuluk bunu gerektirdiğinden...