İstanbul
Çok Bulutlu
23°C
İstanbul
23°C
Çok Bulutlu
Perşembe Çok Bulutlu
24°C
Cuma Çok Bulutlu
24°C
Cumartesi Çok Bulutlu
25°C
Pazar Çok Bulutlu
18°C
enflasyonemeklilikötvdövizakpchpmhp
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Aynadaki Ben
“Hayata kendi cümlelerimle bakıyorum. Herkesin hayata karşı bir duruşu bir direnişi vardır. Bunu ifade ederken de kendi cümlelerini kurmalı insan. Sonuçta herkes kendi penceresinin manzarasını izler. Aforizma dolu, kimi zaman hüzün yumağı kimi zaman kırgınlık sandalı kimi zaman da haksızlıklara tavırlı olsak da her zaman insan olduğumuzu unutmamak gerek. Hayatta mutlu olabilmenin yollarını ararken kötülükleri de görmezden gelinmemesi gerekli. Herkes önce aynadaki sureti ile yüzleşmeli.”
Yorumlar
Benzer Konular
Bir kitap kulübünde, yönetici bir arkadaşın etkinlik olarak açtığı payda, benim ve eminim çok kişinin üzerine hassaslandığı bir konu irdeleniyordu. Tabii olarak benim çok fazla önem verdiğim bir kavram olması dolayısı ile yorum yazdım. Ancak mensubu olduğum grupların da irdeleyebilecekleri bir kavram olur düşüncesi ile yazacağım. Zaten ben bu konuyu...
Bir bedeldir,yaşadıklarım Vakitsiz,karlı kışlarım Zor geçen akşamlarım Düş kırıklıklarım Ansızın, Yaz yağmurlarına, Yakalanmışlıklarım Rüsva yanlarım Gün gelecek, Hepsi defolacak Sen de göreceksin yar Hüznüm çiçek açacak… Mutlak biliyorum, Bahar gelecek Ezilenler gülecek Sarı saçlarına Kelebekler konacak Kötülükler donacak Hayat güzel olacak Sen de göreceksin yar, Hüznüm çiçek açacak… Cümle kuşlar,...
Nelerden vazgeçtik biz hayatlarımızda? Ne heveslerimiz ne hayallerimiz vardı oysa. Daha küçücük çocukken oynadığımız sokaklarda mı kaldı umutlarımız? Bir sokak kedisi misali kimse sahip çıkmadı mı onlara? Pırıl pırıl gözlerimiz vardı her şeyden önce, gülünce güller açan yüzlerimiz. Elimiz ayağımız toza toprağa bulansa da, tertemiz coşkun akan kanla dolu yüreklerimiz...
Annelik hisleriyle; kara bulutu sezer, Yavrusunu kol kanat; merhametiyle bezer, Narin, naifliğiyle; kelebek gibi gezer, Merhamet abidesi; Anadolu kadınları. Esen fırtınalara; göğsünü siper eder, Hayatı bazen neşe; bazen de gamı keder, Yavrusu ve yuvası; için kendini heder, Fedakârlık timsali; Anadolu kadınları. En zorlu yer, şartlarda; dimdik ayakta durur, Yerinde mütevazı;...
Lal olmuyor mu diliniz bazen sizin de. Anlatacak çok şeyiniz var ama kelimeler yetersiz kalıyor… Bazen anlatsanız da anlayanınız olmayacak diye ziyan etmek istemiyorsunuzdur sözcükleri de nefesinizi. Karabasanlar çökmüş gibi üzerinize, söylemek isteseniz de sesiniz çıkmayacakmış gibi olmuyor mu size de? Elinizden gelen bir şey olmaz ya hani, diliniz de...
Bizim daha yeni yeni, solcu abilerin ve ablaların etrafına toplanıp, devrim düşleri dinlediğimiz zamanlardı. Abilerin yeşil parkaları, kırmızı atkıları, ellerinden düşürmedikleri kitapları, şiir gibi sözleri, ablaların ise, çelik gibi duruşları, tertemiz yüzleri, başlarımızı okşayışları, bizi yürekten sevişleri… Ama ben bu akşam sizlere ilk aşkım Keğani’yi anlatacağım. Gerçek adı Sema’ydı ama...