İstanbul
Parçalı Bulutlu
29°C
İstanbul
29°C
Parçalı Bulutlu
Cumartesi Açık
31°C
Pazar Açık
32°C
Pazartesi Parçalı Bulutlu
33°C
Salı Parçalı Bulutlu
33°C
enflasyonemeklilikötvdövizakpchpmhp
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
ACI MEŞE PALAMUDU
(ACI MEŞE PALAMUDU– 1980’li yıllardan bir kesit…)
Köyde uşakların (çocuk) ailelerinden dayak yemesi her zaman normal görülürdü. Dayak yiyen bir uşağı ya bir ananın merhameti ya bir dedenin kızgınlığı ya da bir ebenin (babaanne) veya bir ecinin (anneanne) şefkati kurtarırdı…
Yorumlar
Benzer Konular
https://www.youtube.com/watch?v=_atU6RDMjTU
SAYFA SAYISI: 160 Yazar, yokluk içinde büyümüş olup, İstanbul’dan, Mısır, Lübnan ve Suriye’ye kadar birçok ülkede yaşamıştır. Bütün eserlerini ana dili olan Rumence olarak değil de, Fransızca olarak yazmayı tercih etmiştir. Yazar, fırıncı çırağı olarak çalışırken, bulduğu bir sözlükten kendi çabalarıyla Fransızca öğrenmiştir. Yaşamının kendini aşırı yalnız hissettiği bir döneminde...
Hayatımın kamera kayıtlarına baktım Bakarken mutlu günlerimi aradım Aradımda hiç mutlu günümü bulamadım Biraz sevindim çok ağladım Hayatımın kamera kayıtlarında neler gördüm Nasılda geçmiş bu zavallı ömrüm Hiç gülmemiş nedense yüzüm Hep ağlamış zavallı gözüm Nasıl bir dünyada yaşamışım Sadece bir gün gülmüşüm Hep ağlayıp durmuşum Hiç dinmemiş göz yaşım...
Bu akşam girdim denizin koynuna, Kulağıma aşkı fısıldadı. ‘’Eyyamcı heveslerden uzak dur!’’ dedi bana. Bir dalga bıraktı ardınca Böylece başladım yeniden Kahroluş sanatına. *** Özlemi büyüdü, O ilk gece heyecanının, Gelip yapıştı deniz, kalemimin dudağına; Döküldü ışığı nihan yıldızlar suya, Savruldu yaldız oldu küller yakamozlara; Su yaktı beni. Hani senin...
Böyle şey olmaz, inanmam derdim. Meğer oluyormuş, çok geç öğrendim. İnsanları beklenmedik zamanlarda, Nasıl da bulup mahvediyorsun? Ne değiştirmek ne de silmek için, İnsanların elindeki güç yetmiyor. Öyle bir çarksın ki, içinde insan, Nereye götürürsen oraya gidiyor. Değiştirmek için çırpınsa da insan. Her şey daha karışık, arapsaçı oluyor. Vardır elbet...
Her gün gittiğiniz geldiğiniz sokaklarda, alışveriş yaptığınız yerlere, önünden yüzlerce binlerce kez geçtiğiniz yapılarda hangi hayatların yaşandığını hiç düşündünüz mü? Bu hayatların her birinin bir başka “uzun hikaye “olabileceği, bu hikayelerin bir türlü yazılamadığı aklınıza geldi mi? İnsan anlatmak ister oysa. Unutulmamak, ölmemek için anlatmak… Cem Mumcu Binbir İnsan Masalları...