DURULMASI YETER

Eğer sürgün ederek atacaksan zindana, Önce beni yargıla suçum varsa sabit kıl, Biliyorsun sensizlik zaten zindandır bana, Sen gittikten bu yana kalmadı bende akıl, Kötü olsan hissedip yerine oldum hasta, Bu kadar mı kolaydı kırılıp küsmek dosta, Gittiğin günden beri yüreğim kaldı yasta, Gözlerimden düşen yaş buz tutup oldu çakıl....

Nasıl yüreğine alırdın diye soruyorlar….Gülümsüyorum !Beni bilenleri anlıyorum…Yaşımı , yaşamımı, acılarımı, hezeyan ve çilelerimi…İşte böyle diyorum.Bana bırakılanla yetiniyorum…Aşklar hep güldürmez ki..!Ayrılığı tadacaksın ki aşık olduğunu anlayacaksın…Ağlamayı bileceksin ki gülmek anlam kazansın..!Ve susan onca insan…Susmayın  konuşun, seveniniz yoksa sevginiz var…Az şey mi bu..?Gece çok idealdir bana mesela…Ben ve ruhum yan yana , yürek yüreğe kavga ederiz., aşk yaşarız umarsızca….Sevgilimle  el ele tutuşur, sahilde gezer , yosun kokusu çekerim  sigara yerine…Sonra gözlerine bakarak şarkılar söylerim, bir çay bahçesi loş ışığında….Şehrimin bütün anılarını sığdırırım o kısacık saatlere…Meğer zamanım hiç yokmuş kimselere ayıracak kendimden başka..!Yalnızım diyenlere hep şaşırırım….Sonra pencereden dışarıya bakıyorum, sokaklar diyorum, ne kadar da  boş… Fakat yüreğim bir o kadar dolu..!Düşünüyorum..!Onsuz  ay ne kadar sönük duruyor..!Dönüp dönüp sarıldığım  hayallerBakışlarındaki aşkı anlatıyor bana..!Ne yapıyorsun, kimi düşlüyorsun  demedim kendime hiç…Salıverdim duygularımı, Allah ne verdiyse vursun gönlümün teline diyerek…Ben, yalnızlığımın bitmez anılarıyla dertleşiyorum, tutunduğum yüreğim de…Şuursuzca  gelen ani hislerim dalgalandırıyor sakin hasretimi….Gel demiyorum sevgiliye asla, içimden geçse de…Gelmese de olur diyorum…Ben biliyorum ya sevdiğimi..!Onun mutlu olduğunu düşünürüm, onu görmesem de, gülümsediğini…Görmek te asla istemem özlemim biter hissiyle…Diyeceğim o ki..!Ben böyle çok çok mutluyum, yalnız değilim…O hep yanı başım da, tüm hücrelerimde  dolaşıyor…Kalbimiz de yaşadıktan sonra…Bu şehre biz el ele girmesek te olur…Aşk yaşasın doğduğu şehir de… 04 nisan 2022 Henüz Şair Dilaver Karagöz

Gülüşü, sevecen ve sıcaktı Tutup ellerimden gözlerime baktı Ay söküldü yerinden Çiçekli, hareli gözlerinden Yüreğime aktı Çağla gözleri karanlığıma Ürkek, parıltılı bir yıldız Avuçlarıma gülen bir ay bıraktı Ne güzel günlerdi geçip giden Uzaktan bakışırdık El sallardık birbirimize Buğulu camlar ardından Sevgili avuçlarıma kırmızı bir gül bıraktı Ne çok severdim...

Yaşadığımız her yer tiyatro sahnesi gibidir. Bu gerçek sahnede oynanacak oyunu iyi oynamakta elimizde kötü oynamakta elimizde. Büyük işler yapamayabiliriz, ama küçük işleri oyunun kuralına uygun bir şekilde oynarsak harikalar yaratabiliriz. Unutmayınız ki uzun yollar küçük adımlarla tamamlanır. Geceden cep telefonunuzu şarja koydunuz. Sabah kalktınız pencereyi açtınız baharda geldi. Pencereyi...

GEL DİYEMEM Kİ Kadere feryat edesim var bu gece Ahlarım var beni senden ayıran güce Derinin ağır yaralı, adın dilimde hece Kalbim de yaşayanım gel diyemem ki Her gece rüyalara gelse de tenin Gerçek olmayanım, kalbim de yerin Nefesi yetmez ki ömür kalanım Düşleri ağlayanım , gel diyemem ki Ne...

“Ölüm aldığı hiçbir şeyi geri vermeyen korkunç bir şey.” “Ölümün inkâr edilemez gerçekliği karşısında hüzünlü bir duyguya kapılırdı hep, renksiz bir yalnızlık duygusuna. Hayat inanılmaz derecede kırılgandı.” Yazar Lars Kepler’in Ikinci kitabı olan” Infazcı” eserini Ağustos ayında okuyub bitirdim yorumlamak ise bu güne kismet oldu. Stockholmda bir yatta genç kadın...