YÜREĞİNLE

Ne demiştim:

“Yüreğinle”

Göz her şeye takılır.

İstemese de…

Sana

şunu yapma

bunu yapma demeyeceğim.

Biliyorsun;

çok konuşmam.

Hissederek…

Yansıtarak…

Seslenerek…

Dokunarak…

İnsana yakışan

ehliyetinle…

emniyetinle…

Gece,yıldızsız olur mu diyorsun?

Olur…

Yağmurlu günde oldu mu?

Oldu…

Sevmedin mi?

Sevdin…

Yani diyorum ki:

“Yağmur say beni.”

Hani kanatları ıslak kuşların

telaşla sığındığı

iki duvar arasındaki yuvan mıyım bileyim?

Yani;

güvercin yüreğinle

gel çırp bütün ıslaklığını:

“Yüreğimde kurutayım.”

Bakma bulutlara!

O da sebepsiz kızan,

yanıp yanıp sönen

hoyrat bir şiddetin kölesi.

“ızdırabı kendine…”

Yağmur olur…

Buz olur…

Buğu olur…

Damla olur…

Yol bulur…

Ne demiştim:

“Yüreğinle”

Göz her şeye takılır.

İstemese de…

Ama;

O istemediğim

bakışı gördüğümde

“Bitersin bende…”

Tekrarı olmaz…

Kapat göz kapaklarını!

Uzat ellerini avuçlarıma!

Bırak o beyaz bastonu!

Uzan

kapısı açık

kalbin sırça köşküne!

“Uyumak,yarı ölüm bilirsin.”

Ruhun geceye emanet…

Rüyalarsa,

umudun yarıda kalmış

açlık hissine

Doya doya …

Yaşıyorsan…

Hatta bir boşluğa düşüp,

birden irkiliyorsan

“deprem gibi”

“Yastığına göm gözbebeğini…”

dön gerçeğine

Sarıl sendeki sen’e

Yaradan’ı gördün mü?

Haşaa!

Kime kurmuşsun seccadeni?

Taptığına…

Ulaşmak için ne olmuşsun?

Ermiş…

Bu makam hangi makam?

Hayret makamı…

Yani;demem o ki:

İster Rabbin’i,ister sevdiğini.

“Körler de sever…”

 Belgin Şimşek