Yetim 

Uzakların türküsü süzülür 

Yetimin yüreğinde 

Bacısı yolunu gözler durur 

Nerde kaldı garip yetim 

Gurbetin Bağrı yanıktır

Sılaya hasret kalır 

 Sırma saçlı 

Yari gözünde tüter durur garip yetimin

Duygularını ısiz geçerde 

Mektuba döker garip yetim

Savrulan Gözyaşlarıyla 

Kurumuş gül yaprakları Arasında 

Çile çekip durur 

Bir lokma ekmek uğruna 

Kahrolası Kahpe düzen Bir gün 

Yüzü gülmedi hep ağladı durdu garip yetim

Kasım Kara