YARAMADIN

… Geçen yazıda özetledim. Özet sonunda anlatacaklarım var dedim. Kötü bir yazar olmak istemedim ama edebiyatçı ve düşünür olarak tedirginliğim daha bitmedi. Düşüncelerimin kasvetli havası olgunluğumun sonunda başlamıştı. Şimdi nerede olduğumu bilmezken, sonu ve başlangıcı kim belirleyecek? Edep yerli yerinde değil ve herkes de bu halinden memnun iken kimsenin benimle...

Yetmişli yılların ilk yarısıydı. Ben dokuz on yaşlarında, ağabeyim de benden üç yaş büyüktü. Elli altmış kadar koyun ve birkaç keçiden oluşan küçük bir sürümüz vardı. Öğleden önce koyunlarla kuzular ayrı ayrı otlaklara götürülür, öğleyin koyunlar sağıldıktan sonra da birlikte otlatılırdı. Doğal olarak ben ailemizin kuzu çobanı ağabeyim de koyun...

Eylül ayı yazı bitirir Kış geliyor diye haber verir Ben Eylül’ü o yüzden sevmiyorum  Hem hüzün mevsimi  Kışın habercisi Yeşil yaprakların Sararıp solması Bana hüzün veriyor  Eski insanlar  İnce hastalık derlermiş  O hastalar Eylülde  Rahmetli olurmuşlar  O yüzden kimse sevmezmiş  Eylül ayını Ve döküm ayı derlermiş  İnce hastalar gittiği için ...

DÜŞESİN PAPAĞANI Yusuf GÖKBAKAN … Düşesin papağanı, Tünemiş dua ediyor. Menekşelerin dilinde mırıltı , Kıvırcık saçların savruluyor zikrin ışığında Melekler halka halka eşlik ediyor. Telaşına bakarsanız rüzgarın, Küfü dökülecek yakında çayırların. Püf noktası zırhı, sevdanın. Telvesi gecenin köpük artığı, Bir tek ıstakozlar sığmıyor fincana, Bir tek yengeçler budalaca Çarpık ayaklarıyla....

Eskiden yaşam o kadar zor değildi. Köylü köyünde, şehirli şehrinde yaşardı. Herkesin evi ve işi tek yaşamdı. Dünya daha bir küçüktü. İnsanların birkaç dostu olurdu ama dostlarıyla beraber hitap ve muhatap bir haldeydi. Ama bugünün sanal dünyasında bire bir sabit dostluklar kalmadı. Dostlarla beraber çocuklar da değişti. Çocuklarımız da artık...

Aramıştım ki sevginle ben okşanan idim, Hep aradığım, vardı sende memleketim, Ki senle hayat yaşamak istediğim şehrim, Şehrinde yaşayan benim gerisi hemşerim. *** Ki coşan sevginin duygusuyla seni seven, Kaldırım bendim, taşında sendin yürüyen Ayak altında basılan iri taşlar üstünde sen, Örük saçların, saçların taşlarıma idi öpülen. *** Değil kaldırım...